29-5-1974 Εφημερίδα Ταχυδρόμος της Αλεξανδρειας
Σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα γράφει: «Ωσαν σήμερα πέθανεν ο Καβάφης. Ο Αλεξανδρινός ποιητής που έγινε φυσιογνωμία παγκοσμίου ακτινοβολίας». Η εφημερίδα φιλοξενεί κείμενο του επιστήθιου φίλου του ποιητή Γιάγκου Πιερίδη, όπως αυτός σκιαγράφησε τον Καβάφη στο λογοτεχνικό μνημόσυνο, το 1943, για τα 10 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου Αλεξανδρινού.
«Για πολύν καιρό οι Αλεξανδρινοί θα θυμούνται τον άνθρωπο με το ελαφρά κυρτωμένο σώμα, που περνούσε αργά τους κεντρικούς δρόμους με τα χέρια στις τσέπες, χαζεύοντας στις βιτρίνες στα καφενεία στα καζίνα. Για πολύ καιρό, θα θυμούνται τον λεπτοκαμωμένο γέρο με την αυστηρή μορφή και το ερευνητικό βλέμμα, έτοιμο να διεισδύσει στον άνθρωπο που είχε κάτι να του πει, γιατί σχεδόν ποτέ δεν έχανε την ώρα του, με κείνους που δεν του έλεγαν τίποτα. Μερικοί από τους θαμώνες των καφενείων ήξεραν, ότι ο απλωντυμένος σχεδόν φτωχοντυμένος, λεγόταν Καβάφης και ότι έγραφε ποιήματα που τύπωναν οι εφημερίδες. Οι άλλοι όμως οι πολλοί γνώριζαν τον τύπο δίχως τ΄ όνομα, δίχως το επάγγελμα κι ακόμη Αιγύπτιοι αυτοί, δίχως την εθνικότητα. Ιταλός; Άγγλος; Έλληνας; Ισραηλίτης;. Αδιάφορο. Δεν είχε γι΄αυτούς σημασία. Σημασία είχε ο παράξενος άνθρωπος, που με ένα βλέμμα, με μια χειρονομία του, που με μια στάση του στη μέση του πεζοδρομίου, τους ανάγκαζε να τον προσέξουν
Σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα γράφει: «Ωσαν σήμερα πέθανεν ο Καβάφης. Ο Αλεξανδρινός ποιητής που έγινε φυσιογνωμία παγκοσμίου ακτινοβολίας». Η εφημερίδα φιλοξενεί κείμενο του επιστήθιου φίλου του ποιητή Γιάγκου Πιερίδη, όπως αυτός σκιαγράφησε τον Καβάφη στο λογοτεχνικό μνημόσυνο, το 1943, για τα 10 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου Αλεξανδρινού.
«Για πολύν καιρό οι Αλεξανδρινοί θα θυμούνται τον άνθρωπο με το ελαφρά κυρτωμένο σώμα, που περνούσε αργά τους κεντρικούς δρόμους με τα χέρια στις τσέπες, χαζεύοντας στις βιτρίνες στα καφενεία στα καζίνα. Για πολύ καιρό, θα θυμούνται τον λεπτοκαμωμένο γέρο με την αυστηρή μορφή και το ερευνητικό βλέμμα, έτοιμο να διεισδύσει στον άνθρωπο που είχε κάτι να του πει, γιατί σχεδόν ποτέ δεν έχανε την ώρα του, με κείνους που δεν του έλεγαν τίποτα. Μερικοί από τους θαμώνες των καφενείων ήξεραν, ότι ο απλωντυμένος σχεδόν φτωχοντυμένος, λεγόταν Καβάφης και ότι έγραφε ποιήματα που τύπωναν οι εφημερίδες. Οι άλλοι όμως οι πολλοί γνώριζαν τον τύπο δίχως τ΄ όνομα, δίχως το επάγγελμα κι ακόμη Αιγύπτιοι αυτοί, δίχως την εθνικότητα. Ιταλός; Άγγλος; Έλληνας; Ισραηλίτης;. Αδιάφορο. Δεν είχε γι΄αυτούς σημασία. Σημασία είχε ο παράξενος άνθρωπος, που με ένα βλέμμα, με μια χειρονομία του, που με μια στάση του στη μέση του πεζοδρομίου, τους ανάγκαζε να τον προσέξουν
