Την ώρα που 3 στους 4 Έλληνες είναι αντίθετοι στην αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, η μεθεπόμενη Τρίτη 8 Μαΐου ίσως αποδειχθεί -εντελώς αιφνίδια- πολύ κρίσιμη για την κυβέρνηση και τη σταθερότητα της. Την ημέρα αυτή θα έρθει τελικά στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο με τη σχετική διάταξη που έχει προκαλέσει ήδη θύελλα αντιδράσεων. Η καθυστέρηση εισαγωγής του είναι εσκεμμένη σε μία προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και να καμφθούν οι αντιρρήσεις των διαφωνούντων βουλευτών. Ωστόσο η κατάσταση παραμένει έκρυθμη και το ενδεχόμενο ενός "ατυχήματος"-που μπορεί να έχει έντονες πολιτικές παρενέργειες- θεωρείται πολύ ορατό.
Το θέμα της αναδοχής μοιάζει βεβαίως με την αφορμή καθώς τα σύννεφα που έχουν μαζευτεί στον ορίζοντα (σε αντίθεση με την ....εξωτερική άνοδο της θερμοκρασίας) είναι πολλά και σε όλα τα μέτωπα. Από την οικονομία και τις σχέσεις με τους δανειστές μέχρι τα εθνικά ζητήματα και τις εμπλοκές που παρουσιάζονται, διαμορφώνονται πλέον σοβαρές παράμετροι για την επιτάχυνση των εξελίξεων ενδεχομένως και εντός του 2018.
Η ένταση πάντως οδηγείται στην κορύφωση της. Το Μέγαρο Μαξίμου, καλύπτοντας πλήρως την αρμόδια αναπληρωτή υπουργό Θεανώ Φωτίου, παραμένει αγκυλωμένο στην εμμονή του υπέρ της ρύθμισης και αρνείται οποιοδήποτε βήμα υποχώρησης. Η εμμονή αυτή προκαλεί ευρύτερα ερωτήματα με δεδομένη την σχεδόν καθολική αντίθεση της κοινωνίας σε μία τέτοια “καινοτομία”.
Σύμφωνα με πληροφορίες της "κυριακάτικης δημοκρατίας", εκτός από τις μετρήσεις που έχει υπόψη της η κυβέρνηση έρευνα-βόμβα, που πραγματοποιήθηκε μάλιστα από την ("φιλελευθερίζουζα") «διαΝΕΟσις», δείχνει ότι τουλάχιστον το 76% διαφωνεί με το δικαίωμα αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Το ποσοστό είναι συγκλονιστικό αν συγκριθεί και με αντίστοιχα ευρήματα της ίδιας έρευνας για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων. Στην περίπτωση αυτή οι γνώμες είναι διχασμένες καθώς οι μισοί τάσσονται υπέρ και οι άλλοι μισοί κατά. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και από αυτούς που συμφωνούν με το σύμφωνο συμβίωσης, οι μισοί και πλέον είναι αντίθετοι με το δικαίωμα αναδοχής παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων.
Η κυβερνητική ηγεσία φαίνεται ωστόσο αποφασισμένη να το τραβήξει στα άκρα διακινδυνεύοντας (ή κατά μία άποψη "επιδιώκοντας" κιόλας) την απώλεια της δεδηλωμένης στη Βουλή. Ορισμένοι εκτιμούν ότι αυτό θα συμβεί αν ο κ Τσίπρας έχει αποφασίσει - λόγω των γενικότερων προβλημάτων- να αξιοποιήσει το θέμα για να δρομολογήσει μία "ηρωική έξοδο" και να οργανώσει για την επόμενη πολιτική φάση την αντεπίθεσή του.
Την ίδια ώρα στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Οι βουλευτές που διαφωνούν ξεπερνούν τους 10 αλλά μερικοί εξ αυτών δηλώνουν -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- ότι δεν πρόκειται να κάνουν πίσω. Το ερώτημα που γεννάται είναι τι θα συμβεί στην περίπτωση που τεθεί θέμα πειθαρχίας. Ορισμένοι εκ των διαφωνούντων όπως ο Δημήτρης Βέττας απαντούν ότι "δεν πρόκειται να ρίξω την κυβέρνηση για ένα τέτοιο θέμα". Υπάρχουν όμως και αυτοί που είναι κατηγορηματικοί στην άρνησή τους με πρώτη την Γεωργία Γεννιά. Η βουλευτής Πειραιώς δηλώνει σταθερή στην αντίθεσή της και στην απόφασή της να μην ψηφίσει αν η διάταξη δεν τροποποιηθεί. Το ίδιο διαμηνύουν έως τώρα και οι βουλευτές Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Θόδωρος Παραστατίδης και Μάρκος Μπόλαρης. Το κοινό σημείο των βουλευτών αυτών είναι ότι προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, η παλαιά μεγάλη εκλογική δεξαμενή του οποίου δεν είχε και δεν έχει αποδεχτεί τέτοιες “δικαιωματικές”αντιλήψεις που ευδοκιμούν στον ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή που ήταν μικρό κόμμα. Η περίπτωση της κυρίας Γεννιά αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον καθώς ανήκει στη σφαίρα επιρροής (όπως και στην κίνηση "Πράττω") του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά ο οποίος είναι άγνωστο αν θέλει - και μπορεί- να επηρεάσει την ψήφο της. Άλλωστε αυτή την περίοδο ο κ. Κοτζιάς έχει το δικό του πονοκέφαλο με το σκοπιανό και έτσι όπως εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις δεν θεωρείται καθόλου βέβαιο οτι επιθυμεί πλέον να χρεωθεί ο ίδιος μία λύση, επί των ημερών του, εντελώς ετεροβαρή για την ελληνική πλευρά.
Βεβαίως στον ΣΥΡΙΖΑ θέμα κομματικής πειθαρχίας με την κλασσική έννοια δεν έχει τεθεί ποτέ έως σήμερα. Γι' αυτό ο βουλευτής Καραγιαννίδης ζητώντας να παραδώσουν τις έδρες τους οι διαφωνούντες λειτούργησε ως "λαγός" της ηγεσίας. Με δεδομένο πάντως ότι και οι ΑΝΕΛ δεν ψηφίζουν τη διάταξη αυτή, το πολιτικό ζήτημα της δεδηλωμένης προκύπτει εκ των πραγμάτων ανεξάρτητα από το τι τελικώς θα κάνουν βουλευτές της ΝΔ, όπως η Ντ. Μπακογιάννη, καθώς και το Κίνημα Αλλαγής το οποίο και αυτό διχάζεται. Πληροφορίες της "κυριακάτικης δημοκρατίας" μάλιστα αναφέρουν ότι στο τραπέζι υπάρχει εισήγηση ακόμη και για μετατροπή της ψηφοφορίας σε διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Αυτό θα εξαρτηθεί από τη στάθμιση της γενικότερης κατάστασης σε όλα τα ανοικτά μέτωπα, το προσεχές δεκαήμερο, από την πλευρά του κ. Τσίπρα. Οπως υποστηρίζεται, το θέμα της αναδοχής εξελίσσεται σε μία ευκαιρία για να γίνει ξεκαθάρισμα στο τοπίο, να υπάρξει μια επίδειξη πυγμής και να αναχαιτιστούν οι φυγόκεντρες τάσεις τόσο εντός του ΣΥΡΙΖΑ οσο και στο ευρύτερο μπλοκ της συμπολίτευσης. Στην περίπτωση που αυτό δεν πετύχει, θα επιβεβαιωθούν οι μέχρι στιγμής ελάχιστοι που βλέπουν να ενεργοποιείται το ακραίο σενάριο της ξαφνικής προσφυγής σε κάλπες μέσα στον Ιούνιο και του σχεδίου (επί χάρτου) περί "δεξιάς παρένθεσης" με ορίζοντα τις αρχές του 2020. Είναι ένα σενάριο που λαμβάνει υπόψη τις πιο δυσμενείς προοπτικές εν όψει της λήξης του τρίτου μνημονίου τον Αύγουστο χωρίς πραγματικά καθαρή έξοδο, με συνέχιση της ασφυκτικής εποπτείας με αλλεπάλληλες αξιολογήσεις, δίχως απτά ανταλλάγματα ως προς την ελάφρυνση του χρέους και εμμονή στην έναρξη των νέων περικοπών για τις συντάξεις από τις αρχές του 2019. Αν το ακραίο αυτό σενάριο δεν επαληθευτεί, οι εναλλακτικές ημερομηνίες που -ανάλογα με την κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές το επόμενο τρίμηνο- έχουν σημειωθεί με κύκλο στο ημερολόγιο του Μεγάρου Μαξίμου είναι 7 ή 14 Οκτωβρίου...
Η ένταση πάντως οδηγείται στην κορύφωση της. Το Μέγαρο Μαξίμου, καλύπτοντας πλήρως την αρμόδια αναπληρωτή υπουργό Θεανώ Φωτίου, παραμένει αγκυλωμένο στην εμμονή του υπέρ της ρύθμισης και αρνείται οποιοδήποτε βήμα υποχώρησης. Η εμμονή αυτή προκαλεί ευρύτερα ερωτήματα με δεδομένη την σχεδόν καθολική αντίθεση της κοινωνίας σε μία τέτοια “καινοτομία”.
Σύμφωνα με πληροφορίες της "κυριακάτικης δημοκρατίας", εκτός από τις μετρήσεις που έχει υπόψη της η κυβέρνηση έρευνα-βόμβα, που πραγματοποιήθηκε μάλιστα από την ("φιλελευθερίζουζα") «διαΝΕΟσις», δείχνει ότι τουλάχιστον το 76% διαφωνεί με το δικαίωμα αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Το ποσοστό είναι συγκλονιστικό αν συγκριθεί και με αντίστοιχα ευρήματα της ίδιας έρευνας για το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων. Στην περίπτωση αυτή οι γνώμες είναι διχασμένες καθώς οι μισοί τάσσονται υπέρ και οι άλλοι μισοί κατά. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και από αυτούς που συμφωνούν με το σύμφωνο συμβίωσης, οι μισοί και πλέον είναι αντίθετοι με το δικαίωμα αναδοχής παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων.
Η κυβερνητική ηγεσία φαίνεται ωστόσο αποφασισμένη να το τραβήξει στα άκρα διακινδυνεύοντας (ή κατά μία άποψη "επιδιώκοντας" κιόλας) την απώλεια της δεδηλωμένης στη Βουλή. Ορισμένοι εκτιμούν ότι αυτό θα συμβεί αν ο κ Τσίπρας έχει αποφασίσει - λόγω των γενικότερων προβλημάτων- να αξιοποιήσει το θέμα για να δρομολογήσει μία "ηρωική έξοδο" και να οργανώσει για την επόμενη πολιτική φάση την αντεπίθεσή του.
Την ίδια ώρα στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Οι βουλευτές που διαφωνούν ξεπερνούν τους 10 αλλά μερικοί εξ αυτών δηλώνουν -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- ότι δεν πρόκειται να κάνουν πίσω. Το ερώτημα που γεννάται είναι τι θα συμβεί στην περίπτωση που τεθεί θέμα πειθαρχίας. Ορισμένοι εκ των διαφωνούντων όπως ο Δημήτρης Βέττας απαντούν ότι "δεν πρόκειται να ρίξω την κυβέρνηση για ένα τέτοιο θέμα". Υπάρχουν όμως και αυτοί που είναι κατηγορηματικοί στην άρνησή τους με πρώτη την Γεωργία Γεννιά. Η βουλευτής Πειραιώς δηλώνει σταθερή στην αντίθεσή της και στην απόφασή της να μην ψηφίσει αν η διάταξη δεν τροποποιηθεί. Το ίδιο διαμηνύουν έως τώρα και οι βουλευτές Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Θόδωρος Παραστατίδης και Μάρκος Μπόλαρης. Το κοινό σημείο των βουλευτών αυτών είναι ότι προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, η παλαιά μεγάλη εκλογική δεξαμενή του οποίου δεν είχε και δεν έχει αποδεχτεί τέτοιες “δικαιωματικές”αντιλήψεις που ευδοκιμούν στον ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή που ήταν μικρό κόμμα. Η περίπτωση της κυρίας Γεννιά αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον καθώς ανήκει στη σφαίρα επιρροής (όπως και στην κίνηση "Πράττω") του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά ο οποίος είναι άγνωστο αν θέλει - και μπορεί- να επηρεάσει την ψήφο της. Άλλωστε αυτή την περίοδο ο κ. Κοτζιάς έχει το δικό του πονοκέφαλο με το σκοπιανό και έτσι όπως εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις δεν θεωρείται καθόλου βέβαιο οτι επιθυμεί πλέον να χρεωθεί ο ίδιος μία λύση, επί των ημερών του, εντελώς ετεροβαρή για την ελληνική πλευρά.
Βεβαίως στον ΣΥΡΙΖΑ θέμα κομματικής πειθαρχίας με την κλασσική έννοια δεν έχει τεθεί ποτέ έως σήμερα. Γι' αυτό ο βουλευτής Καραγιαννίδης ζητώντας να παραδώσουν τις έδρες τους οι διαφωνούντες λειτούργησε ως "λαγός" της ηγεσίας. Με δεδομένο πάντως ότι και οι ΑΝΕΛ δεν ψηφίζουν τη διάταξη αυτή, το πολιτικό ζήτημα της δεδηλωμένης προκύπτει εκ των πραγμάτων ανεξάρτητα από το τι τελικώς θα κάνουν βουλευτές της ΝΔ, όπως η Ντ. Μπακογιάννη, καθώς και το Κίνημα Αλλαγής το οποίο και αυτό διχάζεται. Πληροφορίες της "κυριακάτικης δημοκρατίας" μάλιστα αναφέρουν ότι στο τραπέζι υπάρχει εισήγηση ακόμη και για μετατροπή της ψηφοφορίας σε διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Αυτό θα εξαρτηθεί από τη στάθμιση της γενικότερης κατάστασης σε όλα τα ανοικτά μέτωπα, το προσεχές δεκαήμερο, από την πλευρά του κ. Τσίπρα. Οπως υποστηρίζεται, το θέμα της αναδοχής εξελίσσεται σε μία ευκαιρία για να γίνει ξεκαθάρισμα στο τοπίο, να υπάρξει μια επίδειξη πυγμής και να αναχαιτιστούν οι φυγόκεντρες τάσεις τόσο εντός του ΣΥΡΙΖΑ οσο και στο ευρύτερο μπλοκ της συμπολίτευσης. Στην περίπτωση που αυτό δεν πετύχει, θα επιβεβαιωθούν οι μέχρι στιγμής ελάχιστοι που βλέπουν να ενεργοποιείται το ακραίο σενάριο της ξαφνικής προσφυγής σε κάλπες μέσα στον Ιούνιο και του σχεδίου (επί χάρτου) περί "δεξιάς παρένθεσης" με ορίζοντα τις αρχές του 2020. Είναι ένα σενάριο που λαμβάνει υπόψη τις πιο δυσμενείς προοπτικές εν όψει της λήξης του τρίτου μνημονίου τον Αύγουστο χωρίς πραγματικά καθαρή έξοδο, με συνέχιση της ασφυκτικής εποπτείας με αλλεπάλληλες αξιολογήσεις, δίχως απτά ανταλλάγματα ως προς την ελάφρυνση του χρέους και εμμονή στην έναρξη των νέων περικοπών για τις συντάξεις από τις αρχές του 2019. Αν το ακραίο αυτό σενάριο δεν επαληθευτεί, οι εναλλακτικές ημερομηνίες που -ανάλογα με την κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές το επόμενο τρίμηνο- έχουν σημειωθεί με κύκλο στο ημερολόγιο του Μεγάρου Μαξίμου είναι 7 ή 14 Οκτωβρίου...
Ανδρέας Καψαμπέλης
