Έγραφε την Παρασκευή ο Kimon Frangakis ότι, περνώντας την Black Friday από την Ερμού, είδε μόνο το κατάστημα του κ. Αλεξανδράκη να μην συμμετέχει και τον ίδιο να είναι, όπως κάθε μέρα, στο πόστο του. Αποχαιρετισμός σε έναν σπουδαίο.
-------------------------
Πέθανε σε ηλικία 98 ετών ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης, ο παλαιότερος έμπορος της Αθήνας και εμβληματική μορφή της Ερμού με το γνωστό κατάστημα γυναικείων ενδυμάτων.
Ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης έφυγε πλήρης ημερών και ενώ μέχρι και πρόσφατα πήγαινε καθημερινά στην επιχείρηση η οποία ιδρύθηκε το 1860. Αρχοντικός, κομψός και επιβλητικός, ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης υπήρξε μια εμβληματική και αξιοσέβαστη μορφή για την Ερμού. Πρόσφατα μάλιστα το κατάστημα του και ο ίδιος είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον του Εμανουέλ Μακρόν και της συζύγου του Μπριζίτ η οποία σταμάτησε μπροστά στη βιτρίνα του καταστήματος «Αλεξανδράκης» και στη συνέχεια μαζί με τον σύζυγό της φωτογραφήθηκαν με τον Ευτύχιο Αλεξανδράκη.
Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή στις 12 το μεσημέρι από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών. «Εργάζομαι εδώ από παιδί. Για μένα ήταν πολύ φυσικό να γίνω έμπορος. Σπούδαζα στο πανεπιστήμιο, αλλά εργαζόμουν εδώ και διαδέχτηκα τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν πολύ πετυχημένος έμπορος με αρχές. Τίμιος. Ήμασταν έξι παιδιά. Όλοι πήγαμε στον πόλεμο. Είχαμε τύχη και όλοι γυρίσαμε πίσω. Στο κατάστημα έρχομαι καθημερινά. Το αργότερο στις 7 είμαι όρθιος. Και έρχομαι εδώ, στη δουλειά μου. Θα πιστέψετε κάτι; Ακόμα και τη νύχτα σκέπτομαι. Καταστρώνω το πρόγραμμα της επομένης ημέρας. Το τι πρέπει να κάνουμε για την πρόοδο της επιχειρήσεως.» είχε πει σε συνέντευξή του στη LIFO.
Αναλυτικά όσα είχε πει ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης στη Lifo το 2014: «Αυτός ο Οίκος ιδρύθηκε το 1860 από κάποιον Καριοφύλλη. Ο πατέρας μου, ο Δημήτρης, εργαζόταν εδώ από το 1890. Του πούλησε ο Καριοφύλλης την επιχείρηση γύρω στο 1907 και έκτοτε συνεχίζει στην οικογένεια. Το κατάστημα ήταν πάντα εδώ. Ερμού 27. Το κτίριο ήταν πολύ παλιό της εποχής του Όθωνος, όταν ήταν τα κτίρια εδώ μονόροφα και διώροφα. Εδώ, η οδός Ερμού, ήταν πάντα ο κύριος εμπορικός δρόμος της πόλης. Από την εποχή του Όθωνος. Όλο καλά καταστήματα. Ερχόντουσαν τα εμπορεύματα από τον Πειραιά. Ήταν το κέντρο των κοινωνικών και εμπορικών εκδηλώσεων. Ύστερα ανεπτύχθησαν οι άλλοι δρόμοι, αλλά όχι όσο η Ερμού. Ακόμα και σήμερα με την κρίση, υπάρχουν στιγμές που δε μπορείς να περάσεις από την Ερμού»
«Ενώ τα διπλανά στενά είναι νεκρά. Αυτό συμβαίνει και σε άλλες μεγαλουπόλεις του κόσμου. Ο πατέρας μου αγόρασε αυτό το ακίνητο και μου είχε πει συγκεκριμένα «να έχεις πρώτα στέγη επαγγελματική και μετά στέγη για την οικογένεια, γιατί η επιχείρηση αν φύγει από τη θέση της καταστράφηκε. Η οικογένεια μπορεί να πάει από το Κουκάκι στο Ψυχικό, η επιχείρηση όχι». Ηταν σοφός, πεπειραμένος, ήταν φτιαγμένος για έμπορος. Είχε μυαλό περισσότερο από όλους φρόντισε να αγοράσει στέγη. Στη συνέχεια οικοδόμησε αυτό το κτίριο, το 1930. Ανέθεσε το νέο κτίσμα στον γνωστό τότε αρχιτέκτονα Βασίλειο Παπαδάκη, ο οποίος με το γιο του Στάμο, επίσης αρχιτέκτονα, έκαναν το υποδειγματικό αυτό κατάστημα. Υπήρξε κάποια εποχή, στην Κατοχή ας πούμε, η θεωρία ότι τα ακίνητα τα έχουν οι κουτοί για να τα εκμεταλλεύονται οι έξυπνοι. Ήρθε η εποχή και το ανέτρεψε αυτό. Οι καλές επιχειρήσεις έτσι χάθηκαν. Αν δεν έχεις στέγη δε μπορείς να αναπτυχθείς. Η επιχείρηση έμεινε πάντα στη γραμμή της καλής ποιότητας. Είχαμε πάντα καλά εισαγόμενα εμπορεύματα από σπουδαίους οίκους του εξωτερικού. Γιαυτό επιζήσαμε και επιζούμε και σήμερα. Επειδή κρατήσαμε από την πρώτη στιγμή μια γραμμή από την οποία δεν παρεκκλίνουμε. Ποιότητα και σωστή διαχείριση των οικονομικών. Πιστεύουμε πολύ ότι το όνομα πρέπει να το προσέχει κανείς. Τη φήμη της επιχειρήσεως. Και επιχείρηση να μην έχει κανείς, το όνομα πρέπει να το προσέχει πάση θυσία. Είναι το άυλο κεφάλαιο». Το όνομα και η λειτουργία. Έχουμε πελάτες από παλιά. Υπερήλικες σήμερα, που μας λένε ότι ερχόμουν εδώ με τη γιαγιά μου. Κάποτε, επί Σημίτη, η κυβέρνησις μου έδωσε ένα βραβείο της παλαιότερης εμπορικής επιχειρήσεως και μου ζήτησε επ' ακροατηρίων να πω με δυο λόγια πως κατορθώσαμε και επιζήσαμε. Είπα: «Αν θέλετε δυο λόγια είναι: σώφρων διαχείρισις».
Είμαι τώρα 95 ετών και εργάζομαι εδώ από παιδί. Για μένα ήταν πολύ φυσικό να γίνω έμπορος. Σπούδαζα στο πανεπιστήμιο, αλλά εργαζόμουν εδώ και διαδέχτηκα τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν πολύ πετυχημένος έμπορος με αρχές. Τίμιος. Ήμασταν έξι παιδιά. Όλοι πήγαμε στον πόλεμο. Είχαμε τύχη και όλοι γυρίσαμε πίσω. Ο ένας αδερφός μου ήταν ο ζωγράφος Αλέξανδρος Αλεξανδράκης. Τα έργα που βλέπετε εδώ είναι δικά του. Έγινε γνωστός κυρίως επειδή ζωγράφισε το έπος του 1940. Στο κατάστημα έρχομαι καθημερινά. Το αργότερο στις 7 είμαι όρθιος. Και έρχομαι εδώ, στη δουλειά μου. Θα πιστέψετε κάτι; Ακόμα και τη νύχτα σκέπτομαι. Καταστρώνω το πρόγραμμα της επομένης ημέρας. Το τι πρέπει να κάνουμε για την πρόοδο της επιχειρήσεως. Έχουμε χρόνια τους ίδιους συνεργάτες, όλο το προσωπικό είναι προσαρμοσμένο σε μια ιδέα και λειτουργούμε σαν ωρολογιακός μηχανισμός, χωρίς προβλήματα. Έτσι δεν έχουμε προβλήματα. Δεν απολύσουμε ποτέ εργαζόμενους. Από εδώ, όλοι παίρνουν σύνταξη. Την επιχείρηση την έχω μεταβιβάσει στο όνομα της κόρης μου, εδώ και χρόνια ήμουν τότε 85 ετών και ήθελα όταν έρθει το τέλος να μην υπάρχουν προβλήματα διαδοχής. Έχει σπουδάσει στη Γαλλία σχέδιο μόδας και παράλληλα με εμένα είναι και κείνη, μάλλον είμαι εγώ που ακολουθώ τώρα. Είμαι ήσυχος ότι η επιχείρηση θα συνεχίσει χωρίς προβλήματα. Στη ζωή υπάρχουν δύσκολες μέρες και μέρες ομαλές. Πρέπει κανείς να εκμεταλλεύεται τις καλές για να αντιμετωπίσει τις δύσκολες. Δε λέω ότι δεν έχουμε προβλήματα, αλλά όχι αυτά που ακούω. Διότι δε χρωστάω. Μου δόθηκαν ευκαιρίες να κάνω και άλλα πράγματα και είπα «όχι, εγώ αυτό ξέρω και αυτό ξέρω να κάνω σωστά». Χρειάζεται σύνεση, όχι απληστία. Γιατί ο χρόνος τα ισοπεδώνει όλα»
Πηγή: www.lifo.gr
