Ήταν οι ηρωικές εποχές του αγαναΧτισμού και των αυτοσχέδιων λαϊκών δικαστηρίων στις πάνω και κάτω πλατείες, τότε που όλα έδειχναν πως ένας άνεμος ελευθερίας πλησίαζε και θα καθάριζε στο πέρασμά του την νοσηρή ατμόσφαιρα η οποία είχε τυλίξει επί χρόνια την πολύπαθη χώρα μας.
Ένας από τους βασικούς τομείς που απασχολούσαν τα ακονισμένα μυαλά των αγωνιστών του Σύριζα (π.χ. Στρατούλης) ήταν η απασχόληση και γενικά η οικονομία. Εξ ου και οι διάφορες πρωτοποριακές προτάσεις που έπεφταν κατά ριπάς, που υπόσχονταν πως όταν θα έρχονταν ο Σύριζα στα πράγματα η Ελλάδα θα ανάσανε και ξανά προς την δόξα θα τραβούσε.
Μια τέτοια πρόταση ήταν κι εκείνη του Μανώλη Γλέζου, που κατόπιν ωρίμου σκέψης είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το μέλλον της απασχόλησης ήταν στα… φράγματα και στα αρδευτικά έργα.
Μια άλλη παρόμοιας εμβέλειας πρόταση ήταν κι εκείνη του Κουράκη (του κοτσιδάκια), που όταν δεν συμμετείχε στις αρμάδες των αλληλέγγυων με τα καΐκια στη Γάζα, έστυβε το μυαλό του για να βρει τρόπους αύξησης της απασχόλησης καταλήγοντας στη λύση των μελισσοκομείων! Και πάει λέγοντας…
Όλα αυτά όμως ήταν yesterday. Σήμερα, μετά από δυόμιση χρόνια που η ελπίδα κατοικοεδρεύει στο Μαξίμου, η απασχόληση τονώθηκε όχι επειδή το λέει η Αχτσιόγλου (και η Φωτίου) αλλά επειδή όντως δημιουργήθηκαν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας σε σταθμούς διοδίων, σε υπουργικά γραφεία, και σε άλλα τέτοια αναπτυξιακά έργα, με αποτέλεσμα να μη χρειάζεται η νεολαία μας να τρέχει στα όρη και στα λαγκάδια για να σκάβει φράγματα. Εν πάση περιπτώσει, όπως διατείνεται καθημερινά ο Παππάς υπάρχουν κι άλλες λύσεις… π.χ. στον ψηφιακό τομέα… ή σε εκείνον του διαστήματος! Χώρια που οι νέοι επιστήμονες μπορούν να βρουν εύκολα δουλειά στις τάξεις των κρατικοδίαιτων επενδυτών όπως είναι η ΦΡΑΠΟΡΤ, που πληρώνει καλά (με τα λεφτά του δημοσίου).
Αυτά όμως είναι για το μέλλον, αφού χρειάζεται χρόνος και εντατική προεργασία για να υλοποιηθούν τα διαστημικά ταξίδια και η μετατροπή του υπολοίπου της Αττικής σε silicon valley (εκτός και αν αξιοποιηθεί ο Καπερνάρος). Μέχρι τότε όμως υπάρχει λύση και ο κατάλληλος άνθρωπος για να την φέρει σε πέρας.
Μιλάω για τον πανεπιστήμονα σύμβουλο του πρωθυπουργού, τον θρυλικό Καρανίκα (το γίδι απ’ τον Γιδά όπως τον λένε οι κακότροποι) ο οποίος όπως μαθαίνω έχει πάρει σβάρνα την ύπαιθρο πέριξ της γενέτειράς του και ψάχνει για χωράφια, κτήματα, ακόμη και μαντριά για να στήσει οικολογικές καλλιέργειες … κάνναβης η οποία θα χρησιμοποιείται για ιατρικούς λόγους! Μιλάμε για μακρόπνοη αναπτυξιακή πρόταση, για στοχευμένη οικονομική σκέψη, η οποία αν ευοδωθεί θα βοηθήσει στο να καθιερωθεί η χώρα μας ως παγκόσμιο κέντρο χασισοφυτειών, ή αλλιώς σε Μπογκοτά των Βαλκανίων. Φαντάζεστε τι (ιατρικό) τουρισμό θα προσελκύσει ο Γιδάς και η ευρύτερη περιοχή, αν γεμίσουν τα χωράφια με μπάφο;
Όσοι μικροπρεπείς σπεύσουν να λοιδορήσουν τον σύμβουλο, να τους θυμίσω ότι η Ελλάδα έχει ήδη την απαραίτητη τεχνογνωσία, αφού μέχρι και σε χώρους του πολυτεχνείου Κρήτης είχαν στηθεί κάποτε αυτοσχέδιες χασισοφυτείες, για να μην αναφερθώ σε εκείνες του διαζώματος της εθνικής οδού Αθηνών Θεσσαλονίκης στο ύψος του Αιγινίου, χώρια οι χιλιάδες ερασιτέχνες καλλιεργητές-χασικλήδες (κυρίως συριζαίοι).
Όσο για εκείνους που αναρωτιούνται πως μπορεί να ελεγχθεί η εν λόγω καλλιέργεια και να διαφυλαχτεί η αποκλειστικά ιατρική χρήση του μπάφου σε μια χώρα όπου βασιλεύει η λαμογιά και η ανομία, να τους θυμίσω ότι στην κυβέρνηση έχουμε πλέον Έλληνες φρουρούς της τάξης και της ευνομίας και όχι... νενέκους, όπως είναι π.χ. ο Παρασκευόπουλος, ο Τόσκας κ.ά. Οπότε οι νόμοι είναι νόμοι και η εφαρμογή τους δεδομένη. Ορίστε μας…
Όσον αφορά στο γενικότερο θέμα, που πρώτος εντόπισε ο τσάκαλος πρωθυπουργικός σύμβουλος, ο οποίος δηλώνει ειδικός μιας και είχε συμμετάσχει κάποτε σε επιστημονική ημερίδα, υπάρχει ανάλογη περίπτωση όχι μόνο στην μακρινή Αμερική αλλά και στην γειτονική Ιταλία, όπου εδώ και χιλιάδες χρόνια καλλιεργείται η κάνναβη στο χωριό Βαλσέσια των Άλπεων, με τα τελευταία χρόνια να έχει δημιουργηθεί μέχρι και αγροτικός συνεταιρισμός ονόματι Canapa Valsesia, με σύνθημά του «επιστροφή στη γη», και ειδικότητα του την καλλιέργεια της ποικιλίας sativa! Με αποτέλεσμα οι επιδοτήσεις της ΕΕ να πέφτουν σαν χαλάζι και το χωριό να έχει γεμίσει από «φυσιολάτρες» ζαλισμένους τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο..
Όπως λένε οι υπεύθυνοι, δίνουμε σπόρους σε μικροκαλλιεργητές, οι οποίοι μπορούν ελεύθερα να πειραματιστούν από μόνοι τους! Ήδη πάνω από 1000 στρέμματα έχουν παραχωρηθεί στην εν λόγω καλλιέργεια, με τον συνεταιρισμό να συντονίζει τις προσπάθειες 84 καλλιεργητών και τριών ΜΚΟ (όπου χαρά…).
Θα μου πει κανείς: σιγά το πράγμα… το ίδιο συμβαίνει στην Αλβανία δεκαετίες τώρα, μάλιστα χωρίς επιδοτήσεις και χωρίς ανάμιξη των ΜΚΟ. Ναι, αλλά στην Ιταλία υπάρχουν πολλές περιοχές όπου η κατανάλωση μαριχουάνας για ιατρικούς σκοπούς επιτρέπεται δια νόμου, όμως η καλλιέργεια της επιτρέπεται να γίνεται μόνο από αυστηρά ελεγχόμενες κρατικές υπηρεσίες. Εδώ είναι που χρειάζεται η παρέμβαση του Καρανίκα σύντροφοι, όχι ως έμπειρου και ειδικού περί του μπάφου, αλλά στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του ως συνδέσμου μεταξύ πρωθυπουργού και χασικλήδων. Για να γίνει εύρυθμα και ορθολογικά όλο αυτό αναπτυξιακό εγχείρημα, και όχι όπως το πείραμα της Βαλσέσια που απευθύνεται μόνο σε «μερακλήδες» της μαστούρας, σε συριζαίους τουρίστες και σε όσους θέλουν να έχουν απλά μια ασυνήθιστη διακοσμητική γλάστρα στον χώρο τους…
Πάντως, αν δεν τα καταφέρει ο σύμβουλος, τότε ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για τις διάφορες ΜΚΟ που ευδοκιμούν στην Ελλάδα του Σύριζα, οι οποίες όπου δουν φαΐ ορμάνε σαν… συριζαίοι που είδαν καρέκλα!
Πηγή: antinews.gr
