Η ταινία «Η θεία μου η χίπισσα» του Αλέκου Σακελάριου, με πρωταγωνιστές τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Ανδρέα Μπάρκουλη και τη Νόρα Βαλσάμη, αγαπήθηκε από το κοινό και άφησε πίσω της αξέχαστες σκηνές και ατάκες.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 23 Νοεμβρίου του 1970 και έκοψε 481 χιλιάδες εισιτήρια, ενώ χαρακτηριστικές είναι οι αυθεντικές σκηνές που γυρίστηκαν στα Μάταλα, που υπήρξε ο πραγματικός τόπος παραθερισμού και συνάντησης των χίπις στα τέλη της δεκαετίες του ’60 και αρχές του΄70.
Οι καλύτερες στιγμές της ταινίας ήταν οι αυτοσχεδιασμοί της αείμνηστης Ρένας Βλαχοπούλου, η οποία συνήθιζε να μην ακολουθεί πιστά τα κείμενα, αιφνιδιάζοντας συχνά ηθοποιούς και τεχνικούς.
Ο Αλέκος Σακελλάριος ανέφερε πως «με τη Ρένα, πραγματικά δεν ήξερες πού θα τελειώσεις και πόσα φιλμ θα χρειαστείς».
Ο Σακελλάριος μάλιστα είχε αναφερθεί διεξοδικά πως η Βλαχοπούλου, αυτοσχεδίασε μπροστά στο φακό και έφτιαξε μόνη της μια αξέχαστη κωμική σκηνή στην «Θεία μου τη χίπισσα»: «Θυμάμαι είχαμε μια σκηνή που κάνει την καθαρίστρια και επειδή δεν ήθελε να τη δει και να την αναγνωρίσει ο Γιάννης Μιχαλόπουλος, πρέπει να κρυφτεί κάτω από ένα τραπέζι μέχρι να φύγει. Αφού λοιπόν της είπα τι πρέπει να κάνει και πώς πρέπει να κινηθεί, ξεκινήσαμε το γύρισμα.
Η Ρένα, κρατώντας τον κουβά στα χέρια, καθώς γυρίζαμε τη σκηνή, βάζει τον κουβά στο κεφάλι, σκοντάφτει, πέφτει κάτω, γλιστράει στα νερά και τέλος πάντων προσπαθούμε όλοι να δούμε που θα τελειώσει όλο αυτό το αυτοσχέδιο πανδαιμόνιο που δημιούργησε.
Ο καμεραμάν ρωτάει απορημένος:
-Τι να κάνω; Να σταματήσω ή να συνεχίσω να τραβάω;
– Τράβα, του κάνω.
Η σκηνή τελείωσε μετά από αρκετή ώρα και πραγματικά ήταν ένα αριστούργημα. Δεν πετάξαμε τίποτα από το φιλμ».
Η Ρένα Βλαχοπούλου έκανε αυτοσχεδιασμούς και στην «Κόμισσα της Κέρκυρας», όπου σύμφωνα με τον Σακελλάριο, όλες οι κερκυραϊκές ατάκες ήταν δικές της προσθήκες στο σενάριο.
Η Βλαχοπούλου καταγόταν από το νησί και αγαπούσε τους συμπατριώτες της. Στη συγκεκριμένη ταινία τα αξιοθέατα και τα μνημεία της Κέρκυρας προβάλλονται πολύ, καθώς εκεί γυρίστηκαν τα χορευτικά του ντουέτου Μεταξόπουλου - Φοντάνα.
Η «Κόμισσα της Κέρκυρας» είναι από τις λίγες ταινίες που γυρίστηκαν εξ ολοκλήρου εκτός στούντιο και αυτό ήταν προσωπική επιλογή της Βλαχοπούλου που έκανε πράξη η Φίνος Φιλμ.
Τα γυρίσματα έγιναν το καλοκαίρι του 1971 και η ηθοποιός, σύμφωνα με πληροφορίες των συνεργατών, ήταν έγκυος.
Η Βλαχοπούλου ήταν παντρεμένη από το 1967 με τον επιχειρηματία Γιώργο Λαφαζάνη. Το ζευγάρι όμως δεν απέκτησε παιδιά.
Η ηθοποιός σε συνέντευξή της ανέφερε: «Εμένα προσωπικά δεν μου έλειπε το παιδί. Απλά για τον Γιώργο μου ήθελα να το κάνω. Δεν ξέρω όμως αν θα μπορούσα να είμαι κοντά του, να το μεγαλώσω εγώ σωστά και όχι οι ξένες γυναίκες. Να κάνω ό,τι κάνουν όλες οι μάνες του κόσμου».
Δεν είναι γνωστό αν την εγκυμοσύνη της την διέκοψε η ίδια ή αν υπήρξε κάποια επιπλοκή. Γεγονός είναι πως το ζευγάρι παρόλο που δεν απέκτησε παιδιά, έμεινε αγαπημένο ως το τέλος και τους χώρισε μόνο ο θάνατος της ηθοποιού στις 29 Ιουλίου 2004.
Η αξέχαστη Ρένα Βλαχοπούλου
Η ανεπανάληπτη κωμικός, ταλαντούχα σόουγουμαν και εξαιρετική τραγουδίστρια, Ρένα Βλαχοπούλου γεννήθηκε το 1923 στην Κέρκυρα και σπούδασε στο Ωδείο του Δραματικού Συλλόγου της γένετειράς της, όπου έκανε και τις πρώτες της εμφανίσεις.
Ανήλικη ακόμη, σε ηλικία δεκαέξι ετών, πρωτοδούλεψε ως επαγγελματίας σε ζαχαροπλαστείο στη Σπιανάδα. Εκεί, το καλοκαίρι του 1938 γνώρισε τον πρώτο άντρα της ζωής της, τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Κώστα Βασιλείου, με τον οποίο παντρεύτηκε το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς, παρουσία λίγων φίλων.
Το 1939 κατέβηκε στην Αθήνα. Τα πρώτα της καλλιτεχνικά βήματα τα έκανε σε καφενεία και αναψυκτήρια, όπου την ανακάλυψε ο Μίμης Τραϊφόρος και την παρουσίασε ως νέο ταλέντο σ’ ένα πρόγραμμα βαριετέ που είχε ανεβάσει στο κέντρο «Όαση» του Ζαππείου.
Το πρώτο τραγούδι που είπε ήταν το «Μικρή χωριατοπούλα» του Πολ Μενεστρέλ, το οποίο διασκευάστηκε αργότερα στο πασίγνωστο «Κορόιδο Μουσολίνι», από τον Γιώργο Οικονομίδη. Στην παράσταση αυτή την άκουσε ο Μακέδος και λίγο αργότερα την προώθησε στο σανίδι και συγκεκριμένα στο θέατρο «Μοντεάλ» της οδού Πανεπιστημίου, όπου έπαιξε με τις αδελφές Καλουτά και τραγούδησε ντουέτο με τη Σοφία Βέμπο.
Το χειμώνας του 1940 η Ρένα Βλαχοπούλου έχασε και τους δύο γονείς της, κατά το βομβαρδισμό της Κέρκυρας από τους Ιταλούς.
Μεσούσης της Κατοχής, το 1942, παντρεύτηκε για δεύτερη φορά με τον Γιάννη Κωστόπουλο, γόνο καλής οικογένειας των Αθηνών. Τότε γνώρισε και τον μεγάλο πιανίστα της τζαζ Γιάννη Σπάρτακο, με τον οποίο συνεργάστηκε στο «Πάνθεον». Η συνεργασία αυτή έφερε και την επιτυχία «Θα σε πάρω να φύγουμε», που πρωτοτραγούδησε το καλοκαίρι του ’44, στην επιθεώρηση «Well come» των Αλέκου Σακελάριου και Δημήτρη Ευαγγελίδη, στο θέατρο «Κυβέλη».
Το 1946 έδωσε τέλος στο δεύτερο γάμο της κι ενώ είχε ήδη αναδειχθεί σε «βασίλισσα της τζαζ», δέχθηκε να ακολουθήσει τον Σπάρτακο σε περιοδεία, στην Κύπρο, την Τουρκία, την Αίγυπτο και την Αμερική. Η πολυγλωσσία της -αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά- και η πολύ καλή προφορά της ήταν τα μεγάλα της πλεονεκτήματα.
Το καλοκαίρι του 1951 επέστρεψε στην Αθήνα, κάνοντας την πρώτη της επανεμφάνιση στο θέατρο «Σαμαρτζή», στην παράσταση «Φεστιβάλ στην Αθήνα», πλάι στους Άννα και Μαρία Καλουτά, Νίκο Σταυρίδη, Ορέστη Μακρή και Κούλη Στολίγκα. Το χειμώνα, κατόπιν πρόσκλησης Τούρκου παραγωγού, συμμετείχε την ταινία «Ανατολίτικες νύχτες», στην οποία επανέλαβε το «Θα σε πάρω να φύγουμε» του Σπάρτακου. Η ταινία αυτή δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Η Ρένα Βλαχοπούλου δεν είχε εμφανιστεί ακόμη στο θέατρο ως ηθοποιός. Το 1952 ο Βασίλης Μπουρνέλης, ένας από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες του μουσικού θεάτρου της δεκαετίας του ’50, την κάλεσε να τραγουδήσει ένα ντουέτο με την Μπελίντα στην επιθεώρηση «Βασίλισσα της νύχτας» στο θέατρο «Ακροπόλ». Ακολούθησαν οι επιθεωρήσεις «Να τι θα πει Αθήνα», «Πουλιά στον αέρα», «Κι ο μήνας έχει εννιά».
Το καλοκαίρι του 1954 πήρε για πρώτη φορά θεατρικό ρόλο, στην επιθεώρηση «Σουσουράδα», δίπλα στον Νίκο Σταυρίδη, με το νούμερο «Άλα πασά μου, κάνε μου τέτοια». Η πρόταση ήταν της Σοφίας Βέμπο. Τα κείμενα υπέγραφαν οι Μίμης Τραϊφόρος και Γιώργος Γιαννακόπουλος, τη μουσική ο Μενέλαος Θεοφανίδης και τη χορογραφία ο Γιάννης Φλερύ και η Αλίκη Βέμπο.
Το 1956 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, παίζοντας δίπλα στον Νίκο Ρίζο και τον Στέφανο Στρατηγό, στην πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες» του Γιάννη Πετροπουλάκη.
Ορόσημο για την καριέρα της υπήρξε το 1962, όταν η συμμετοχή της στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι, στο θέατρο «Μετροπόλιταν», έγινε αφορμή να την προσέξει ο Γιάννης Δαλιανίδης και να την κάνει πρωταγωνίστρια του μιούζικαλ «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1963). Μάλιστα ο ίδιος ο Φίνος, όταν την άκουσε να τραγουδά, φέρεται να της πρότεινε να υπογράψει ισόβιο συμβόλαιο με την εταιρεία του, με την οποία γύρισε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Ορισμένες από τις ταινίες της Ρένας Βλαχοπούλου που ξεχωρίζουν: «Κάτι να καίει» (1963), «Ένα κορίτσι για δύο» (1963), «Η χαρτοπαίχτρα» (1964), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Φωνάζει ο κλέφτης» (1965), «Η βουλευτίνα» (1966), «Ραντεβού στον αέρα» (1966), «Βίβα Ρένα» (1967), «Η ζηλιάρα» (1968), «Η Παριζιάνα» (1969), «Η θεία μου η χίπισσα» (1970), «Μια τρελή, τρελή σαραντάρα» (1970), «Ζητείται επειγόντως γαμπρός» (1971), «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι» (1971), «Η Ρένα είναι οφσάιντ» (1972), «Η Κόμισσα της Κέρκυρας» (1972).
Παράλληλα με την κινηματογραφική της καριέρα, συνέχισε τη σταδιοδρομία της στο θέατρο και στο τραγούδι.
Το 1959 εμφανίστηκε στο Α’ Φεστιβάλ Τραγουδιού του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, μ’ ένα τραγούδι του Κώστα Καπνίση και του Θάνου Σοφού, το «Είσαι η άνοιξη κι είμαι ο χειμώνας».
Την επόμενη χρονιά, τραγούδησε ντουέτο με τον Γιάννη Βογιατζή το «Πρώτο χελιδόνι».
Με την αυγή της δεκαετίας του ’60, είχε μοιραστεί στα τρία: τα πρωινά ηχογραφήσεις και συνεργασίες με το ΕΙΡ (τραγούδια των Χατζιδάκι, Πλέσσα, Μουζάκη, Μωράκη, Αττίκ, Σπάθη, Ιακωβίδη, Κατσαρού), το βράδυ θέατρο και μετά την παράσταση, εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα.
Το καλοκαίρι του 1966 συγκρότησε θίασο με τον Γιώργο Κωνσταντίνου και το Γιάννη Βογιατζή, ενώ το καλοκαίρι του 1967 ηγήθηκε του θιάσου Βλαχοπούλου - Κωνσταντίνου - Σαπουντζάκη, που ανέβασε τη «Λουλουδιασμένη Αθήνα». Την ίδια χρονιά έκανε και τον τρίτο γάμο της, με τον επιχειρηματία Γιώργο Λαφαζάνη.
Το 1976 ξεκίνησε καριέρα και στην τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας στην τηλεοπτική σειρά του Αλέκου Σακελάριου «Μια Αθηναία στην Αθήνα», ενώ τελευταίες εμφανίσεις της στη μικρή οθόνη ήταν οι «Μάμα Μία» και «Μάλιστα Κύριε».
Το 1995 βραβεύτηκε με το Αναμνηστικό Μετάλλιο Δημήτρη Ψαθά για την ερμηνεία της στη «Χαρτοπαίχτρα» του Ψαθά, στο θέατρο Μπρόντγουεϊ, ενώ το 2003 τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.
Πέθανε στις 29 Ιουλίου του 2004.
Πηγή: sansimera / mixanitouxromou
