Με μια θερμή αγκαλιά το Χαϊδάρι υποδέχτηκε σε δύο σχολεία του τα παιδάκια από τον προσφυγικό καταυλισμό Σκαραμαγκά σύμφωνα με το xaidarisimera την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου.
Η στιγμή που αυτά κατέβηκαν χαρούμενα από το πούλμαν, πιασμένα χέρι χέρι και τραγουδώντας σε ωραία ελληνικά το τραγουδάκι “χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ” συγκίνησε τον κόσμο, που είχε συγκεντρωθεί για να τα προϋπαντήσει.
Συγκίνηση στο 5ο Δημοτικό
Γύρω στις δύο το μεσημέρι περισσότερα από 200 άτομα είναι συγκεντρωμένα έξω από το 5οΔημοτικό Σχολείο για να καλωσορίσουν τους νέους μαθητές. Το πούλμαν που μεταφέρει τα παιδιά του πολέμου από τη δομή του Σκαραμαγκά φτάνει. Η πόρτα ανοίγει και 40 μπόμπιρες κατεβαίνουν μαζί με τις συνοδούς τους. Στα χέρια τους κρατούν τις σχολικές σάκες τους και τα πρόσωπά τους είναι γελαστά, σαν να μπαίνουν σε ένα οικείο περιβάλλον. Ίσως, απλά το περιβάλλον μιας κανονικότητας στη ζωή τους…
Ο κόσμος τα χειροκροτά με ενθουσιασμό. Η ωραία έκπληξη όμως είναι ότι τα προσφυγόπουλα τραγουδούν στα ελληνικά το χαρούμενο παιδικό τραγούδι. Οι νέοι μαθητές περνούν την πόρτα του σχολείου. Ο Δήμος, αλλά και αλληλέγγυοι πολίτες, τους προσφέρουν σχολικά είδη. Το κλίμα είναι πολύ ζεστό, η συγκίνηση κυριαρχεί… Ούτε σύγκριση με το Ωραιόκαστρο, για παράδειγμα, όπου κάποιοι αλυσοδέθηκαν για να μην περάσουν τα παιδάκια στο σχολείο, ενώ από μέσα οι μικροί Έλληνες μαθητές τραγουδούσαν στους νέους συμμαθητές τους. Εδώ η κοινή γνώμη επέβαλε το πάνδημο αίσθημα ελληνικής φιλοξενίας.
Στο μικρό αμφιθέατρο τα παιδιά από την πρωινή βάρδια υποδέχονται τους νέους μαθητές με ενθουσιασμό και ζητωκραυγές. Η χορωδία του σχολείου τραγουδάει το εμβληματικό «imagine» του John Lennon και το «τα παιδιά ζωγραφίζουν». Τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους… για λίγο ψωμί και μεγάλες λιακάδες, όπως γράφει ο Γιάννης Ρίτσος στο ποίημα “ο τόπος μας”.
Η εκπαιδευτική κοινότητα
Από την πλευρά τους οι δάσκαλοι τόνισαν πως το σχολείο τους είναι ανοικτό σε όλα τα παιδιά. Δεν ξεχωρίζουν χρώμα, φυλή, εθνικότητα, θρήσκευμα. Γι’ αυτούς όλα τα παιδιά είναι ίδια, αφού το σχολείο διδάσκει την ελληνική φιλοξενία, το σεβασμό στο συνάνθρωπο, την κατανόηση του διαφορετικού, την ισότητα και τη δικαιοσύνη.
Ο προϊστάμενος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Γ Αθήνας΄, κ. Αδάμ Στάμος, παρουσίασε τους τρεις δασκάλους που θα αναλάβουν τα νέα αυτά τμήματα. Ευχήθηκε στους τρεις νέους εκπαιδευτικούς να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους σε αυτά τα παιδιά.
Ο σχολικός σύμβουλος, κ. Ιγνάτιος Καράμηνας, σημείωσε πως το Χαϊδάρι δίνει πάντα το καλό παράδειγμα. «Αγκαλιάζουμε τους νέους μαθητές με την προοπτική του χρόνου να είναι στα κανονικά τμήματα του σχολείου τους», είπε χαρακτηριστικά.
Ο δήμαρχος Μιχάλης Σελέκος τόνισε πως σε αυτό το μάθημα ανθρωπιάς πήραν όλοι δέκα με τόνο! Αυτό που βγαίνει από τους εκπαιδευτικούς, αλλά και από όλη την τοπική μας κοινωνία, είναι τα συναισθήματα της αγάπης, της αλληλεγγύης, της βοήθειας σε αυτούς που έχουν ανάγκη, της ειρήνης, συναισθήματα που εμπλουτίζουν και κάνουν καλύτερο τον άνθρωπο. Ακόμα εξέφρασε τη χαρά του επειδή δεν πέρασαν από το Χαϊδάρι εικόνες μίσους, που κάποιοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν σε άλλες πόλεις και ευτυχώς απομονώθηκαν.
Στο 9ο Δημοτικό
Μία ώρα μετά το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε στο 9ο Δημοτικό Σχολείο. Όπως μάς εξομολογήθηκε μια εκπαιδευτικός, όταν τις προηγούμενες μέρες ρωτούσαν τα παιδιά πώς αισθάνονται για το γεγονός ότι θα φοιτήσουν στο σχολείο τους πρόσφυγες, απάντησαν πως χαίρονται, γιατί θα γνωρίσουν παιδιά από άλλες χώρες και θα κάνουν νέους φίλους. Ένας μάλιστα μαθητής δήλωσε περήφανος που στο δικό του σχολείο θα μπουν παιδιά που στερήθηκαν την πατρίδα και το σπίτι τους εξ αιτίας των πολέμων.
Στη διάρκεια της μικρής γιορτής που διοργανώθηκε από τους μαθητές της Στ’ Τάξης μοιράστηκαν τους προβληματισμούς τους για τους πολέμους και την ειρήνη, μέσα από αυτοσχέδια σκετς.
Οι εκπαιδευτικοί έδωσαν την ευχή, στο κλείσιμο της σχολικής χρονιάς να αποκτήσουν όλοι θετικές εμπειρίες από αυτή τη συνύπαρξη
Ο δήμαρχος Μιχάλης Σελέκος αισθάνθηκε συγκίνηση λέγοντας πως αν βάζαμε το χέρι στην καρδιά αυτών των παιδιών θα βλέπαμε πώς κτυπάει. Το καλύτερο μάθημα που μπορούμε να κάνουμε όλοι είναι να τους δείχνουμε καθημερινά τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Στο τέλος της γιορτής μέλη του συλλόγου γονέων πρόσφεραν στα μικρά παιδιά καραμέλες και γλυκά. Η ώρα να περάσουν στις τάξεις τους έφτασε.
