Αν οι δανειστές επιμείνουν έως το τέλος σε αυτή τους την απαίτηση, την οποία τροφοδοτεί η επιμονή του ΔΝΤ σε προκαταβολικά μέτρα για να βγαίνουν τα νούμερα, η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης μπορεί να έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά της. Πολύ περισσότερο δε αν περάσει η συνταγή του ΔΝΤ για νέα μείωση αφορολογήτου και καταβαλλόμενων συντάξεων.
Το προσχέδιο του επικαιροποιημένου Μνημονίου (με ημερομηνία 22 Νοεμβρίου, όταν και αναχώρησε από την Αθήνα το κουαρτέτο), αποκαλύπτει το μέγεθος των πολιτικών δυσκολιών με τις οποίες έχει έρθει αντιμέτωπη η κυβέρνηση. Στην απαίτηση για αύξηση των ομαδικών απολύσεων από το 5% στο 10% και στην άρνηση της επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων που αποτελούν κόκκινο πανί έρχονται να προστεθούν μια σειρά από μέτρα μικρότερου πολιτικού κόστους, αλλά όχι ανεπαίσθητα, όταν το αφήγημα έως τώρα ήταν ότι έχουμε τελειώσει με τα φορομέτρα και τα μαχαίρια στις παροχές.
Με το επικαιροποιημένο Μνημόνιο οι δανειστές ζητούν, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Περικοπή του επιδόματος θέρμανσης, κατάργηση φοροαπαλλαγών και κατάργηση της έκπτωσης κατά τον υπολογισμό της μηνιαίας παρακράτησης φόρου εισοδήματος για μισθωτούς και συνταξιούχους.
Όσον αφορά στα εργασιακά, οι δανειστές ζητούν αύξηση του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων, κατάργηση της διοικητικής έγκρισης των ομαδικών απολύσεων, ψήφιση διάταξης με την οποία θα ορίζεται ότι παραμένουν σε αναστολή τόσο η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης αναφορικά με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις όσο και η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων, αύξηση της περιόδου προειδοποίησης για την πραγματοποίηση απεργίας, καθώς και διαδικασίες-εξπρές για την έκδοση δικαστικών αποφάσεων όχι μόνο αναφορικά με τη νομιμότητα της απεργίας αλλά και της απόφασης των εργοδοτών να μην καταβάλλουν αμοιβή στους μη απεργούς, εφόσον εξαιτίας της απεργίας δεν μπορούν να εργαστούν (λοκάουτ).
πηγη Dealnews
