Στέφανος Τζουμάκας
Με την εθνική κινητοποίηση της 28 Φλεβάρη, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πολίτες θέτουν ζήτημα για μια άλλη προοπτική για τη χώρα. Γιατί η προβολή βασικών αξιών, αρχών και απαιτήσεων για το κράτος δικαίου, αφορούν όχι μόνο στην αντίθεση για την αρνητική πορεία σε βασικά προβλήματα του τόπου, ούτε για την ανυπαρξία πολιτικής διακυβέρνησης.
Και για αυτό αποτελεί ελπιδοφόρα εξέλιξη.
Γιατί τα κίνητρα της μεγάλης πλειοψηφίας δεν είναι ούτε ιδιοτελή, ούτε πρόσκαιρα. Και έχει ιδιαίτερη σημασία η επιμονή τόσων πολλών σε αξίες που έχουν χρόνια να προβάλλουν πολίτες στη χώρα μας.
Στη λεγόμενη Δύση οι διαχρονικές ήττες της πολιτικής από τις ολιγαρχίες και τη διαπλοκή οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπων σε απογοήτευση και ματαίωση. Με επίταση την πρόσφατη επικράτηση συνθηκών υποκατάστασης της πολιτικής τόσο με τον ευτελισμό του διεθνούς δικαίου, όσο και κυβερνήσεων κατ΄ όνομα.
Ωστόσο, εκτός από τον αναστοχασμό που εκδηλώνεται σε εκατομμύρια συνειδητοποιημένων ανθρώπων έχουμε και αναλαμπές, όπως η Ελληνική δημοκρατική ευαισθησία απέναντι τόσο στο κρατικό έγκλημα όσο και στην απόπειρα συγκάλυψης των αιτιών και των υπευθύνων από μια κυβέρνηση που αποτελεί έκφραση της κρίσης και της ανυπαρξίας δημόσιων αρχών με αίσθηση ευθύνης και καθήκοντος.
Συμπληρώνονται δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, που χάθηκαν 57 συνάνθρωποι μας. Από τη σύγκρουση δύο τρένων που κινούνταν από αντίθετη κατεύθυνση στην ίδια γραμμή καθώς και από την έκρηξη που ακολούθησε.
Αφορά σε κρατική υπόθεση, το έλλειμμα ασφάλειας στον σιδηρόδρομο και της δημόσιας λειτουργίας του, με ευθύνες της Κυβέρνησης της Ν.Δ.
Είναι προφανής η απαίτηση της Ελληνικής κοινωνίας για απόδοση δικαιοσύνης και πλήρη διαλεύκανση σε ερωτήματα όπως, γιατί δεν εφάρμοσαν τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς και τις ευρωπαϊκές οδηγίες; Γιατί δεν λειτουργούσε το κέντρο ελέγχου στη Λάρισα, το οποίο σταμάτησε να λειτουργεί το 2019; Γιατί δεν λειτουργούσε το δευτεροβάθμιο κέντρο στην Αθήνα, στην Καρόλου, που σταμάτησε και αυτό επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας; Ποιος ευθύνεται για τη ρουσφετολογική μετάταξη του σταθμάρχη αλλά και την κατάργηση της δεύτερης θέσης σταθμάρχη;
Αλλά η ανυπαρξία της Κυβέρνησης και η υποκατάστασή της από άλλα κέντρα συμφερόντων είναι γνωστή από την ασυδοσία της κερδοσκοπίας, από τη διάλυση της πραγματικής οικονομίας από τα καρτέλ στα καύσιμα, στα τρόφιμα και στην ενέργεια, από την επέλαση ιδιωτικών προκλήσεων στη δημόσια υγεία και την παιδεία, από την κατάταξη της χώρας στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ σε τομείς όπως η αγοραστική δύναμη και οι νέες τεχνολογίες ενώ ταυτόχρονα πρωτοστατεί στη δημιουργία «ταμείων πολέμου».
Ωστόσο, δεν φταίνε μόνο οι άλλοι.
Ο Προοδευτικός χώρος έχει υποστεί ήττες από αποτυχημένες πολιτικές αλλά και από επιλογές χωρίς αρχές.
Η αναξιοπιστία βαραίνει αρκετούς που δεν έχουν θέση ούτε στο δημόσιο βίο, ούτε στις προοδευτικές δυνάμεις.
Χρειάζεται ανασύνταξη, μετεξέλιξη και ανθρώπους με αρχές και επάρκειες.
Επείγει επίσης ο εθνικός διάλογος για την κρίση στην ΕΕ για την Οικονομική και Κοινωνική κρίση, για την προώθηση μιας προοδευτικής Εναλλακτικής λύσης για το τόπο.
Τελικός κριτής, το εκλογικό σώμα.
Η χώρα χρειάζεται προοδευτική Κυβέρνηση και πολιτική με αρχές και αξίες.
Για τη δημοκρατική και προοδευτική διέξοδο.
Μπορούμε.