Δημήτρης Τριάντος
Ένα μόλις χρόνο μετά την έναρξη της Επανάστασης συμβαίνει ένα συγκλονιστικό γεγονός, μια αυτοκτονία που οδήγησε στην Εθνική μας απελευθέρωση. Την πιο κατάλληλη στιγμή, ο «φιλότουρκος» υπουργός Eξωτερικών της Βρετανίας, Κάσλρεϊ, καταθλιπτικός, κόβει την καρωτίδα του με ένα μικρό σουγιά. Ενα μήνα αργότερα θα αντικατασταθεί από τον «φιλέλληνα» φιλελεύθερο Τζορτζ Κάνινγκ που έγραφε ρομαντικά ποιήματα για την αρχαία Ελλάδα και όλα αλλάζουν!
Ο Κάνιγκ κάνει μια θεαματική στροφή και απαγκιστρώνεται απ' την ανθελληνική πολιτική της Ιεράς Συμμαχίας. Την 25η Μαρτίου 1823, ακριβώς δυο χρόνια μετά την έναρξη της Επανάστασης, γνωστοποιεί στον κόσμο όλο πως αναγνωρίζει επίσημα το δικαίωμα των Ελληνικών πλοίων να μπλοκάρουν τα Οθωμανικά, να ασκούν νηοψία; στο εξής δεν θα χαρακτηρίζεται ως πειρατεία αλλά ως πολεμική πράξη μεταξύ εμπολέμων. Κάτι τέτοιο το Διεθνές Δίκαιο το αναγνώριζε μόνο σε αναγνωρισμένα κράτη, και συνεπώς η πράξη του Κάνιγκ ήταν μια έμμεση αλλά σαφέστατη αναγνώριση της κυβέρνησης των αγωνιζομένων Ελλήνων, και άρα του ελληνικού κράτους πριν καν αυτό υπάρξει.
Ο Υπουργός κάνει μια δεύτερη πράξη υψηλού πολιτικού συμβολισμού: συμμετείχε στο δείπνο υποδοχής των Ελλήνων εκπροσώπων που διοργάνωσαν ο δήμαρχος του Λονδίνου και το φιλελληνικό κομιτάτο, την στιγμή που οι Οθωμανοί μας χαρακτήριζαν τρομοκράτες. Σαν οι Κούρδοι του ΠΚΚ με τον Οτσαλάν να κάνουν δεξίωση και να παραστεί ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ!
Και σα μην έφτανε αυτή η τόσο θεαματική και τόσο ξαφνική στροφή της αγγλικής πολιτικής υπέρ των Ελλήνων, την 30η Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς (1823) όμιλος Άγγλων τραπεζιτών χορηγεί στη μαχόμενη Ελλάδα δάνειο ύψους 800.000 στερλινών για τις άμεσες ανάγκες των επαναστατών. Μα, τι διάολο, τρελάθηκαν οι πάντα πραχτικοί και συμφεροντολόγοι Άγγλοι; (τα γράφει ο Β. Ραφαηλίδης)
Καθόλου δεν τρελάθηκαν. Απλώς ασκούν σοβαρή πολιτική στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Η Αγγλία είναι θαλασσοκράτειρα και δεν μπορεί να ανέχεται για πολύ τόσο την αναρχία που δημιουργήθηκε στην περιοχή του Αιγαίου όσο και την πειρατεία, που ανθεί και φουντώνει . Ήξεραν πως οι Έλληνες είναι θαλασσινός λαός, ήξεραν πως οι Τούρκοι δε σκαμπάζουν τίποτα από θάλασσα και πόνταραν στους Έλληνες, διέκριναν τις ευκαιρίες που θα προσέφερε η δημιουργία ενός χριστιανικού κράτους εμπόρων και ναυτικών υπό την επιρροή τους, οι Έλληνες θα μπορούσαν θαυμάσια να γίνουν εν καιρώ οι χωροφύλακες τους στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο.
Ο μεγάλος Τζωρτζ Κάνιγκ είναι ο πρώτος πολιτικός που σκέφτεται με συνέπεια και ενεργεί με ταχύτητα σαν τυπικός εκπρόσωπος του θριαμβεύοντος καπιταλισμού. Κι έτσι, εκεί που οι Έλληνες περίμεναν τη βοήθεια απ' τους ορθόδοξους Ρώσους, τους ήρθε τελικά απ' τους προτεστάντες Άγγλους. Δεν μας έσωσε, λοιπόν, η ομόδοξος Ανατολή αλλά η ετερόδοξος Δύση, και χρωστάμε την ύπαρξή μας ως κράτος αποκλειστικά στη Δύση. Πιο συγκεκριμένα στην Αγγλία, κι ακόμα πιο συγκεκριμένα στον Τζωρτζ Κάνιγκ.
Το γεγονός πως συνεχώς γκρινιάζουμε για την εξάρτησή μας απ' τους ξένους, είναι μάλλον ανιστόρητο, αφού υπάρχουμε ως κράτος χάρη στην πολιτική των ξένων. Αλλά και στα δάνεια που δίνουν συνεχώς οι ξένοι για να συντηρούν ένα νιογέννητο κράτος για λόγους γεωπολιτικούς και όχι φιλελληνικούς. Όλοι φέρνουν δώρα στο νιογέννητο. Και το κακομαθαίνουν εξ αρχής, το σκασμένο. Που και όταν μεγαλώσει, μια μόνο λέξη θα ξέρει να λέει: ΔΑΝΕΙΑ. Δώστε μου δάνεια και πάρτε μου την ψυχή! Την ελληνική ψυχή, βέβαια, που έχει και αρχαιολογική αξία.
Αλλά και τους εμφυλίους πολέμους κι αυτούς στον Κάνιγκ τους χρωστάμε. Εκείνο το δάνειο, έκανε τους Έλληνες να πέσουν με τα μούτρα στο ψητό και να σφάζονται μεταξύ τους για το ποιος θ' αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι. Όντως μεγάλος πολιτικός ο Κάνιγκ, έκανε διάνα.
Η Ελλάδα προσδέθηκε στους Άγγλους, πριν καν υπάρξει ως ελεύθερο κράτος! Αυτό θα πει μακρόπνοη εξωτερική πολιτική, κύριοι του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, που δεν διδαχτήκατε τίποτα. Τώρα καταλαβαίνετε καλύτερα γιατί αφιερώσαμε στον Κάνιγκ μια πλατεία, έναν δρόμο και έναν ανδριάντα!
φωτο 1. Ο ανδριάντας του στην ομώνυμη πλατεία της Αθήνας - φιλοτεχνημένος το 1834-δωρεά στον Δήμο Αθηναίων βρετανού επιχειρηματία. Ο Βρετανός πολιτικός, σε στάση υπερήφανη και επιβλητική κρατά έγγραφο, σαφή παραπομπή σε επίσημη διπλωματική πράξη που σηματοδοτεί την απαρχή της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους. Το δεύτερο πανομοιότυπο άγαλμα βρίσκεται στο αβαείο του Westminster στο Λονδίνο.
φωτο 2. Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου τελέστηκαν με ιδιαίτερη επισημότητα στις 6 Απριλίου 1931 στις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια του ελληνικού κράτους. Διακρίνονται ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Μερκούρης, ο παππούς της Μελίνας
Το 1827 ανέλαβε την πρωθυπουργία της Μ. Βρετανίας και ήταν αυτός που δρομολόγησε την σύγκρουση με τον Οθωμανικό Στόλο στην Ναυμαχία του Ναβαρίνου τον Οκτώβριο αλλά δεν πρόλαβε να το ευχαριστηθεί, πέθανε από πνευμονία τον Αύγουστο σε ηλικία 57 χρονών, συνομήλικος του Κολοκοτρώνη, μικρότερος 7 μέρες, και όμως ο δικός μας αν και με τόσες κακουχίες έφτασε τα 73!
