Αν και γενικότερα υπάρχει ομοφωνία ως προς το πού θα πρέπει να αναζητηθούν αυτά, κάτω από το παγωμένο κέλυφος του φεγγαριού, το πώς θα γίνει κάτι τέτοιο αποτελεί ομολογουμένως μεγάλο πρόβλημα: «Εκτιμήσεις για το πάχος του παγωμένου κελύφους κάνουν λόγο για 2 με 30 χιλιόμετρα, κι αυτό είναι ένα μεγάλο εμπόδιο που θα πρέπει να υπερβεί κάθε σκάφος προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση σε περιοχές όπου πιστεύουμε πως υπάρχει περίπτωση ύπαρξης βιοϋπογραφών που θα υποδεικνύουν ζωή στην Ευρώπη» λέει ο Άντριου Ντόμπαρντ, επίκουρος καθηγητής γεωεπιστημών/περιβαλλοντικών επιστημών στο University of Illinois at Chicago.
O Ντόμπαρντ και οι συνάδελφοί του παρουσίασαν μια πιθανή λύση στο πρόβλημα αυτό, στο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης (American Geophysical Union), στην Ουάσινγκτον: Ένα πυρηνοκίνητο όχημα διάνοιξης σηράγγων.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια concept μελέτη για ένα τέτοιο «tunnelbot», το οποίο θα μπορούσε να εισχωρήσει στο παγωμένο κέλυφος και να φτάσει στο ανώτατο τμήμα του ωκεανού της Ευρώπης, μεταφέροντας παράλληλα όργανα και συσκευές που θα μπορούσαν να αναζητήσουν ίχνη ζωής ή απομεινάριά της. Επίσης, το ρομπότ αυτό θα αξιολογούσε και την κατοικησιμότητα του ίδιου του παγετώνα.
Το όχημα αυτό θα έπαιρνε δείγματα πάγου και νερού και θα αναζητούσε ίχνη μικροβίων στο κάτω τμήμα του πάγου. Επίσης, θα είχε τη δυνατότητα να ψάχνει «λίμνες» με νερό σε υγρή μορφή εντός του παγετώνα. Οι ερευνητές εξέτασαν δύο σχέδια: Ένα που κινείται με έναν μικρό πυρηνικό αντιδραστήρα κι ένα που κινείται με «τούβλα» General Purpose Heat Source, ραδιενεργές πηγές θερμικής ενέργειας, σχεδιασμένες για διαστημικές αποστολές. Η θερμότητα από τις δύο αυτές πηγές θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το λιώσιμο του παγωμένου κελύφους, με τις επικοινωνίες να παρέχονται από μια σειρά αναμεταδοτών, συνδεόμενων με το ρομπότ μέσω καλωδίων οπτικής ίνας.
Πηγή
