Λίγο πριν το ξημέρωμα της περασμένης Κυριακής ο γιατρός Νικηφόρος Σάκης, βρισκόταν μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους του στο νοσοκομείο Οrlando Regional Medical Center. Ξαφνικά, την νυχτερινή τους βάρδια αναστάτωσε στις 3.29 π.μ ένα μήνυμα στον τηλεειδοποιητή του (pager) : “Συναγερμός.Τώρα”....
Λίγο αργότερα ακολούθησε ένα δεύτερο μήνυμα με δεκατέσσερις λέξεις που τον προειδέαζε για το τι θα επακολουθούσε : “Μαζικές απώλειες. Σκοπευτής σε κλαμπ. Δεν είναι άσκηση ετοιμότητας. Προσοχή, δεν είναι άσκηση ετοιμότητας".
Ο γεννημένος στην Αθήνα, γιός δύο μεταναστών απο το Ηράκλειο και την Παλαιά Επίδαυρο, βρέθηκε στην δίνη των τραγικών στιγμών που ακολούθησαν της σφαγής στο γκέι κλαμπ Pulse του Ορλάντο. Για έναν ειδικευόμενο γιατρό στην γενική χειρουργική οι επόμενες 6 ώρες θα ήταν μια σοκαριστική και αλησμόνητη εμπειρία. "Η καρδιά μου είχε σφίξει ", μου είπε στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε αργά το βράδυ της περασμένη Τετάρτης . Ο Νικηφόρος είχε μόλις επιστρέψει στο σπίτι του απο το νοσοκομείο στο οποίο στην δική του βάρδια μεταφέρθηκαν 44 βαριά τραυματισμένοι θαμώνες του κλάμπ.
- Πως αντιδράσατε όταν καταλάβατε ότι ακριβώς είχε συμβεί ;
“Τρέξαμε γρήγορα στο ER , στα έκτακτα περιστατικακά. Βάλαμε τις ποδιές ,τα γάντια, τις μάσκες και βρεθήκαμε μπροστά στους πρώτους 20 τραυματίες. Hταν όλοι γαζωμένοι απο σφαίρες. Επικρατούσε το απόλυτο χάος. Επρεπε όλοι οι συνάδελφοι να δουλέψουμε σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Οι τραυματίες είχαν χάσει πολύ αίμα. Εγώ προσπαθούσα να τους δώσω οξυγόνο για να σώσουμε τα ζωτικά όργανα κυρίως αυτών που είχαν πυροβοληθεί στο στήθος. Επρεπε σε κλάσματα του δευτερολέπτου να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Αμέσως άρχισαν οι χειρουργικές επεμβάσεις. Η μιά μετά την άλλη. Μέσα σε λίγες ώρες χειρουργήσαμε 43 άτομα. Στο χειρουργείο δεν χάσαμε κανέναν. Ωστόσο, 5-6 απο τους τραυματίες θα χρειαστούν πολύ καιρό για να επανέλθουν”.
- Σκληρές εικόνες ακόμα και για έναν γιατρό που είναι συνηθισμένος.
“Mια φορά στην ζωή σου βλέπεις τέτοιες εικόνες. Ενας πιο έμπειρος συναδέλφος για να με εμψυχώσει μου είπε «Κάθε φορά θα κάνεις ένα βήμα πίσω, θα παίρνεις μια βαθιά αναπνοή και μετά θα μπαίνεις ξανά στην μάχη». Οι τραυματίες ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Εξι ξεψύχησαν στα χέρια μας».
-Τα πολλαπλά και βαριά τραύματα οφείλονται στο συγκεκριμένο όπλο;
«Ναι. Οι σφαίρες του ημιατόματου AR-15 όταν έρχονται σε επαφή με το σώμα ανοίγουν σαν τριαντάφυλλο και προκαλούν μεγάλα τραύματα»
- Ποιά ηταν η στιγμή που δεν θα ξεχάσεις ;
- “Ηταν ένα κορίτσι που είχε πυροβοληθεί δύο φορές στο πόδι, στο στήθος και στην πλάτη.Την ώρα που μια νοσοκόμα πάει να της κάνει μετάγγιση αίματος με πιάνει απο το χέρι και με ρωτά μεα αγωνία “Θα πεθάνω;” Τα κατάφερε και έζησε, είναι μόλις 23 ετών…”
- Τι ήταν αυτό που ίσως έσωσε τους περισσότερους τραυματίες;
“Η μικρή απόσταση του κλαμπ απο το νοσοκομείο. Διαφορετικά οι απώλειες θα ήταν μεγαλύτερες».
- Οταν τους έφεραν τους τραυματίες στον νοσομείο σας μίλησαν για τους πυροβολισμούς στο κλαμπ;
“ Οι περισσότεροι δεν πρόλαβαν να δούν τον δράστη. Ηταν σκοτάδι. Οταν τους μετέφεραν στο νοσοκομείο το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να βρούν ένα κινητό τηλέφωνο και να ειδοποιήσουν τους συγγενείς τους ότι είναι καλά. Οταν πέρασαν οι μέρες νόμιζες ότι όταν θα έμπαινες στο δωμάτιο τους θα ήταν σοκαρισμένοι και θα έκλαιγαν. Το αντίθετο όμως. Ηταν χαρούμενοι και ευγνώμονες που κατάφεραν να ζήσουν”.
Την περασμένη Κυριακή ο Νικηφόρος Σάκης έφυγε απο το νοσοκομείο στις 9 π.μ. Θυμάται ότι έπρεπε να περάσει ανάμεσα απο τους συγγενείς και τους φίλους των νεκρών και των τραυματιών που περίμεναν να ακούσουν για την κατάσταση των αγαπημένων προσώπων τους. Έκανε προσπάθεια για να μην ξεσπάσει σε κλάματα.Το ηθικό του ανέβηκε λίγο αργότερα όταν είδε εκατοντάδες πολίτες να στέκουν σε μια μεγάλη ουρά για να προσφέρουν αίμα.
Στο λογαριασμό του στο Facebook πόσταρε την ίδια μέρα τις σκέψεις και τα συναισθήματα του απο την πρωτόγνωρη εμπειρία. Μεταξύ αλλων έγραψε : “Το χάος ερχόταν πάνω μας πιο γρήγορα απ’ ότι είμαστε εκπαιδευμένοι να χειριστούμε. Σταθεροποιούσαμε την κατάσταση του ενός ασθενή καθώς τρεις άλλοι χειροτέρευαν. Αλλά αν έβλεπες την αρμονική συμφωνία στην οποία μέχρι και το τελευταίο μέρος της ομάδας να δουλύει θα δάκρυζες απο χαρά”. Πριν περάσει ένα 24ωρο, το συγκεκριμένο ποστ είχε ήδη αποσπάσει 26.000 likes και 13.000 shares.
Ο 30χρονος ομογενής γιατρός θα συνεχίσει την ειδικότητα του στην γενική χειρουργική στο ίδιο νοσοκομείο για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ο Νικηφόρος πιστέυει ότι τέτοια περιστατικά ή απομακρύνουν κάποιον απο το επάγγελμα ή του δυναμώνουν την θέληση να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. “To πιο σημαντικό όμως είναι να είμαστε αγαπημένοι» μου λέει με την ευγενική χροιά της φωνής του λίγο πριν ολοκληρώσουμε την συνομιλία μας. «Σκέψου αληθινά ένα δευτερόλεπτο τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Κάθε μέρα που ξυπνάς δεν ξέρεις ποτέ αν θα είναι η τελευταία σου».
