Σε ένα άρθρο ιστορικής αξίας στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ο εξαίρετος δημοσιογράφος Γκιντεόν Λεβί κάνει μία σύγκριση ανάμεσα στα όσα συμβαίνουν στη Γάζα και στη «Ζώνη Ενδιαφέροντος», την πολυβραβευμένη συγκλονιστική ταινία για την οικογένεια του Ρούντολφ Ες, διοικητή του Άουσβιτς, η οποία ζούσε πολυτελώς και αδιάφορα, δίπλα στο στρατόπεδο εξόντωσης.
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω αποσπάσματα του άρθρου, που καταρρίπτει ένα ταμπού που έχει επιβάλλει η σιωνιστική προπαγάνδα: τις αναπόφευκτες συγκρίσεις ανάμεσα στα μαρτύρια και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και τις σημερινές βαρβαρότητες του ισραηλινού κράτους:
«Mερικά καλά νέα, κατευθείαν από τα πεδία των δολοφονιών: o IDF( Ισραηλινός Στρατός) έχτισε ένα παραθεριστικό χωριό στην ακτή της Γάζας. Ο λοχίας Yaron Rabinovich έφαγε εκεί μερικά churritos και μπριζόλες νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. Σε ένα διπλανό δωμάτιο υπάρχει ένας φυσιοθεραπευτής που κάνει μασάζ σε έναν στρατιώτη.
Το χωριό περιβάλλεται από γκαζόν με συνθετικό γρασίδι, μαξιλάρια για να ξαπλώνει κανείς σε κάθε γωνιά. Ένας στρατιώτης απολαμβάνει έναν καπουτσίνο, ενώ ένας άλλος ένα ποτήρι αναψυκτικού με παγάκια. Υπάρχει πρωινό ακριβώς “όπως σε ένα ξενοδοχείο” και το βράδυ έχει μπάρμπεκιου.
“Ποτέ δεν πίστευα ότι θα υπήρχε ένα τέτοιο μέρος εδώ”, δήλωσε ο λοχίας Daniel Vakret. Υπάρχει ένα σαλόνι με λιχουδιές, βελγικές βάφλες και κουλούρια, υπάρχουν επίσης μηχανήματα ποπ κορν και μαλλί της γριάς, καθώς και κουρέας και πεντικιούρ για τους μαχητές. Η εφημερίδα του IDFYedioth Ahronoth αφιερώνει στο χωριό δύο σελίδες.
Φαινομενικά πάντως, αυτά είναι πραγματικά καλά νέα. Οι στρατιώτες αξίζουν να αναζωογονηθούν και να κάνουν μασάζ και πεντικιούρ. Κι όμως, υπάρχει κάτι κακόγουστο σε αυτό το spa διακοπών, κάτι αποκρουστικό και εξοργιστικό, το οποίο μάλιστα ξυπνά σκληρές αναμνήσεις, κυρίως λόγω της τοποθεσίας του.
Το Σώμα Διοικητικής Μέριμνας έχτισε ένα χωριό διακοπών δίπλα στην κόλαση, στη μέση της κόλασης. Στη “Ζώνη ενδιαφέροντος”, την ανατρεπτική και βραβευμένη ταινία του Τζόναθαν Γκλέιζερ, βλέπουμε πώς μια γερμανική οικογένεια, μέσα στην πολυτέλεια και τη ρουτίνα της στο σπίτι της, που ήταν δίπλα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.
Το νέο Club Med του IDF δεν γειτνιάζει με στρατόπεδο εξόντωσης, δεν υπάρχουν στρατόπεδα εξόντωσης στη Γάζα, και παρόλα αυτά η σύγκριση έρχεται στο μυαλό.
Οι στρατιώτες ξεκουράζονται από το αιματοβαμμένο έργο της καταστροφής και της δολοφονίας με ένα ποτήρι αναψυκτικού που τους παρέχει ο στρατός. Στην άλλη πλευρά του φράχτη – μια κόλαση που οι ίδιοι δημιούργησαν και βρίσκεται μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά τους – άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα και το κρύο. Και εδώ στο χωριό, υπάρχει γλυκό μαλλί της γριάς.
“Η Jabalya έχει γίνει μια πόλη-φάντασμα. Έξω βλέπουμε αγέλες αδέσποτων σκύλων να περιφέρονται και να κυνηγούν υπολείμματα τροφής”, έτσι την περιέγραψε ο στρατιωτικός σχολιαστής της Haaretz, Amos Harel, κατά την επιστροφή του από τη Γάζα. Από τα παράθυρα του παραθεριστικού χωριού που έχτισαν οι IDF, μια καθαρή μέρα μπορεί να δει κανείς τις αγέλες των πεινασμένων σκύλων, ίσως το συνθετικό γρασίδι να τις κρύβει από τα μάτια των στρατιωτών.
Αυτό που σίγουρα κρύβει την ολοκληρωτική καταστροφή που τους περιβάλλει, είναι η τύφλωση και η αναλγησία. Ένα χωριό διακοπών σε ένα μέρος όπου ο θάνατος και η καταστροφή κραυγάζουν. Ένα ποτήρι αναψυκτικού με πάγο όχι μακριά από εκεί που παιδιά τσακώνονται για ένα ποτήρι νερό. Πρέτσελ και μπριζόλες, σε απόσταση αναπνοής από εκεί που οι άνθρωποι λιμοκτονούν για ένα κομμάτι ψωμί.
Ένα πεντικιούρ για τα ευαίσθητα πόδια των στρατιωτών, όχι μακριά από το μέρος όπου άνθρωποι αργοπεθαίνουν, αφού οι ίδιοι πεντικιούρ στρατιώτες κατεδάφισαν όλα τα νοσοκομεία της Γάζας.
Ένα μπάρμπεκιου δίπλα στο μέρος όπου εκατομμύρια άνθρωποι παγώνουν τώρα τη νύχτα στις εκτεθειμένες και σκισμένες σκηνές τους, φορώντας μόνο κουρέλια. Σε αυτό το κατάμεστο μέρος, την Τζαμπάλια, ζούσαν 100.000 άνθρωποι. Και σχεδόν όλοι τους εκδιώχθηκαν με τη βία από τον στρατό στο πουθενά, ενώ 2.000 από αυτούς σκοτώθηκαν. Υπάρχει καταλληλότερο μέρος για την κατασκευή ενός παραθεριστικού χωριού; Ακόμη και οι πιο κυνικοί και νοσηροί θεατρικοί συγγραφείς δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ένα τέτοιο σενάριο.
Η δημιουργία αυτού του παραθεριστικού χωριού συνάδει με το τρομακτικό σχέδιο “αστικής ανανέωσης” που έχει ξεκινήσει στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας, ενώ θολώνει την αλήθεια και ρίχνει άμμο στα μάτια των ανθρώπων: ο IDF χτίζει για να παραμείνει εκεί για πάντα. Δρόμοι, υποδομές και τώρα και ένα παραθεριστικό χωριό.
Οι στρατιώτες που κάνουν διακοπές εκεί είναι Ισραηλινοί ήρωες που τους αξίζουν τα πάντα. Αλλά πώς μπορεί κανείς να ξεχάσει ότι αυτοί ήταν που εφάρμοσαν τη σκληρή πολιτική, χωρίς να κουνήσουν το μάτι, χωρίς δισταγμό και χωρίς αμφιβολίες.
Να καταστρέψουν ολοσχερώς έναν προσφυγικό καταυλισμό όπου ζούσαν οι απόγονοι της προηγούμενης παλαιστινιακής καταστροφής, αυτής που δημιούργησε το Ισραήλ, και να μη σκεφτούν τη σημασία του.
Ας ευχηθούμε με ένα ποτήρι αναψυκτικό με παγάκια σε όλους. Να απολαύσεις τα χαϊδευτικά χέρια της μασέρ. Να γλείψεις το μαλακό και κολλώδες μαλλί της γριάς. Να απλώνεσαι σε μια αιώρα και να βλέπεις τη μια αγέλη μετά την άλλη αδέσποτων σκύλων να τριγυρνούν για αποφάγια, χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα. Βασικά, να μην αισθάνεσαι τίποτα.».
 
Top