Αυτοκινητοπομπή του Παγκόσμιου Προγράμματος Σίτισης φτάνει στην πόλη Ντέιρ αλ Εζόρ της Συρίας.
Είναι η πρώτη αποστολή που καταφέρνει να προσεγγίσει οδικώς την ρημαγμένη από την κατοχή του ISIS πόλη, μετά από τρία χρόνια αποκλεισμού.
Όλο αυτό το διάστημα, οι κάτοικοι επιβιώναν με ελάχιστα τρόφιμα που έριχνε από αέρος ο ΟΗΕ.
Ο Αλί, πατέρας δύο παιδιών, περιγράφει τις εφιαλτικές ημέρες:
«Μοιραζόμασταν ότι τρόφιμα και χρήματα έβρισκε ο καθένας. Στην πολιορκία εμείς οι γονείς δεν τρώγαμε για να έχουν φαγητό τα παιδιά μας»
Πάνω από 100.000 κάτοικοι έζησαν τον εφιάλτη των Τζιχαντιστών, που άφησε σε ερείπια το 80% της πόλης τους. Η πολιορκία τελείωσε, αλλά η επιβίωση δεν έχει γίνει πιο εύκολη. Δουλειές δεν υπάρχουν και η ανθρωπιστική βοήθεια είναι για πολλές οικογένειες η μόνη πηγή τρόφιμων.
Η 12χρονη Μπαϊγιάν περιγράφει :
«Ζούσαμε κάτω από τις βόμβες, με πολύ λίγο φαγητό, ηλεκτρικό και νερό... Μας έδινε μερίδες φαγητού ο Συριακός Αραβικός Ερυθρός Σταυρός και αυτά μαγείρευε η μητέρα μου.»
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, περίπου 6,5 εκατομμύρια κάτοικοι της Συρίας κινδυνεύουν από έλλειψη τροφίμων και ο αριθμός τους αντί να μειώνεται αυξάνεται κάθε μέρα.
Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Σίτισης αναγκάζεται να λαμβάνει συνεχώς δύσκολες αποφάσεις για το ποιες περιοχές έχουν περισσότερο ανάγκη.
euronews.com
Είναι η πρώτη αποστολή που καταφέρνει να προσεγγίσει οδικώς την ρημαγμένη από την κατοχή του ISIS πόλη, μετά από τρία χρόνια αποκλεισμού.
Όλο αυτό το διάστημα, οι κάτοικοι επιβιώναν με ελάχιστα τρόφιμα που έριχνε από αέρος ο ΟΗΕ.
Ο Αλί, πατέρας δύο παιδιών, περιγράφει τις εφιαλτικές ημέρες:
«Μοιραζόμασταν ότι τρόφιμα και χρήματα έβρισκε ο καθένας. Στην πολιορκία εμείς οι γονείς δεν τρώγαμε για να έχουν φαγητό τα παιδιά μας»
Πάνω από 100.000 κάτοικοι έζησαν τον εφιάλτη των Τζιχαντιστών, που άφησε σε ερείπια το 80% της πόλης τους. Η πολιορκία τελείωσε, αλλά η επιβίωση δεν έχει γίνει πιο εύκολη. Δουλειές δεν υπάρχουν και η ανθρωπιστική βοήθεια είναι για πολλές οικογένειες η μόνη πηγή τρόφιμων.
Η 12χρονη Μπαϊγιάν περιγράφει :
«Ζούσαμε κάτω από τις βόμβες, με πολύ λίγο φαγητό, ηλεκτρικό και νερό... Μας έδινε μερίδες φαγητού ο Συριακός Αραβικός Ερυθρός Σταυρός και αυτά μαγείρευε η μητέρα μου.»
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, περίπου 6,5 εκατομμύρια κάτοικοι της Συρίας κινδυνεύουν από έλλειψη τροφίμων και ο αριθμός τους αντί να μειώνεται αυξάνεται κάθε μέρα.
Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Σίτισης αναγκάζεται να λαμβάνει συνεχώς δύσκολες αποφάσεις για το ποιες περιοχές έχουν περισσότερο ανάγκη.
euronews.com