Το μεταναστευτικό/προσφυγικό είναι το πιο χαρακτηριστικό θέμα της ...πρόστυχης υποκρισίας της ΕΕ, ίσως αυτό που αναδεικνύει πόσο κατά μόνας δρουν τα κράτη μέλη και το καθένα προσπαθεί να πάρει τα οφέλη φορώντας στον γείτονα το πρόβλημα. Είναι ακόμη προφανές ότι οι άνωθεν σχεδιασμοί δεν έχουν κάτσει, και βέβαια το κάδρο γκριζάρει αρκετά, με τους μεγάλους παίχτες, τους Γερμανούς, να πρέπει να αναθεωρήσουν τις στρατηγικές τους.
Παρότι ο άβουλος Τσίπρας αποδέχεται τα πάντα, καθιστώντας την χώρα μια αποθήκη ψυχών κλεισμένων σε κέντρα κράτησης κλειστού τύπου, πολύ αγαπητά στους Γερμανούς, η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας που μείωσε τις ροές δεν έγινε φυσικά για να μας ελαφρύνει από το πρόβλημα, αλλά αποκλειστικά γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των αφίξεων στην χώρα μας αφορούσε πληθυσμιακές ομάδες προερχόμενες από όντως εμπόλεμες ζώνες, στις οποίες ήταν δύσκολο να αρνηθεί το δικαίωμα ασύλου, αν δεν ήθελε να βρεθεί απέναντι στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, και αυτό βεβαίως εκτός της διπλωματικής ψύχρανσης και της απώλειας του αφηγήματος περί δικαιωμάτων των λαών και λοιπών χαρωπών, θα είχε και μεγάλο οικονομικό κόστος από την απώλεια κονδυλίων και προγραμμάτων που πάντα γυρνάνε μόνο και αποκλειστικά σε γερμανικά συμφέροντα (κι εκεί χάνονται).
Διαφορετική η κατάσταση της Ιταλίας, όπου οι ροές που δέχεται είναι από την Αφρική κι εκεί το υποκριτικότατο παιχνιδάκι του ποιός είναι πρόσφυγας και ποιός μετανάστης είναι ορθάνοιχτο. Από όταν έκλεισε η Ειδωμένη, όλες οι χαρωπές γερμανικές ΜΚΟ, βρέθηκαν με πλοία να διασχίζουν την Μεσόγειο και να μεταφέρουν σε αποκλειστικά Ιταλικό έδαφος ‘όλους όσους περισυνέλεγαν΄ με αποτέλεσμα ήδη από την κυβέρνηση Ρέντζι , να τεθεί σε εφαρμογή ένας κώδικας συμπεριφοράς που έπρεπε οι ΜΚΟ να συνυπογράψουν ώστε να συνεχίσουν να διενεργούν διασώσεις και ελλιμενισμούς σε Ιταλικά λιμάνια (ο επονομαζόμενος κώδικας Μιννιτι). Βεβαίως η Ιταλία χρησιμοποιήθηκε ως χωνί, όπου ΜΚΟ αλλά και κρατικά πλοία άφηναν τα φορτία τους, με τα βόρεια σύνορα της χώρας ερμητικά κλειστά και προς Γαλλία αλλά και προς Αυστρία/ Γερμανία με περιφερόμενα γερμανικά στρατεύματα κατά μήκος των βόρειων συνόρων(όπως κι εδώ άλλωστε).
Είναι σαφές ότι η νέα κυβέρνηση της γείτονος προσπαθεί να ξαναμοιράσει την τράπουλα στο μεταναστευτικό, πράγμα για το οποίο εκλέχτηκε. Αυτή τη στιγμή κανένα ΜΚΟ πλοίο δεν επιχειρεί, μια και το τελευταίο, το Aquarius, το πλοίο που έχουν ναυλώσει οι MKO SOS Mediterranée και ΜSF: είχε ξεκινήσει από την Βαλέττα της Μάλτας στις 16 του μήνα μετά από επιθεώρηση των αρχών του νησιού με προορισμό την Μασσαλία, ύστερα από αίτηση της πλοιοκτήτριας εταιρείας με στόχο την διαλεύκανση της πολιτικής και διοικητικής κατάστασης του πλοίου αναφορικά στην σημαία του Γιβραλτάρ. Θα έπρεπε να είχε φθάσει στην Γαλλία στις 18, αλλά κατά την πλεύση περισυνέλεξε 45 μίλια από την ακτή της Τυνισίας 5 ναυαγούς, όλοι τυνησιακής υπηκοότητας, κι έτσι έμεινε αναγκαστικά σε διεθνή ύδατα περιμένοντας οδηγίες: μετά από πολύημερες διαβουλεύσεις και συνομιλίες του πληρώματος με την Ύπατη Αρμοστεία, οι ναυαγοί “πείσθηκαν” από τα μέλη της ΜΚΟ να γυρίσουν στην Τυνησία και αφού μεταφορτώθηκαν σε ακταιωρό της Τυνησίας, το Aquarius συνέχισε το ταξίδι του προς την Γαλλία. Το πλοίο όπως αποκάλυψαν οι Ιταλικές αρχές είχε μεταξύ των υπολοίπων πρόβλημα σημαίας μια και οι αρχές του Γιβραλτάρ το έχουν διαγράψει από το νηολόγιο όπου είχε δηλωθεί ως ερευνητικό, από την πλοιοκτήτρια εταιρεία Hempel Shipping GmbH, η οποία δήλωσε ότι το πλοία γύρισε στην αρχική του σημαία (γερμανική: το πλοίο ήταν δηλωμένο με το όνομα Meerkatze στην γερμανική ακτοφυλακή) και ότι τώρα φέρει σημαία Παναμά. Αλλά στα διεθνή αρχεία αναγνώρισης αυτό δεν προκύπτει.
Στο μεταξύ η μαλτέζικη ΜΚΟ ΜΟΑS ήδη από το 2017 έχει αποχωρήσει από την Μεσόγειο μεταφέροντας την δράση της στην Μιανμαρ, ενώ το πλοίο της Proactiva Open Arms, βρίσκεται αγκυροβολημένο στην Βαρκελώνη, και τα Sea-Watch, Lifeline και Seefuch (με ολλανδική σημαία όλα, αλλά ελλειπή δικαιολογητικά) στην Μάλτα, όπου το επίσης ολλανδικής σημαίας Lifeline τελεί υπό κατάσχεση.
Δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι τυχαία η επίθεση που έκανε απόψετο Der Spiegel κατηγορώντας την Ιταλία ότι δηλαδή η Ρώμη θέλει να τορπιλίσει την αποστολή “Σοφία”.
«Η Ιταλία σαμποτάρει την διάσωση των μεταναστών στη Μεσόγειο που διενεργείται μέσα από την επιχείρηση Σοφία,η οποία επιχείρηση έχει επικεφαλής την Ρώμη θεωρητικά, αφήνοντας ουσιαστικά την διάσωση των επιζώντων στο Λιμενικό Σώμα της Λιβύης , με στόχο αυτή η πρακτική να εμπεδωθεί ως ένα σχέδιο που εγκρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση . Υπό αυτούς τους όρους, η ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού εβδομαδιαίου Der Spiegel , με διευθυντές τους Barbara Hans και Ullrich Fichtner, κατηγορούν την ιταλική κυβέρνηση πως έχει εδώ και μήνες σταματήσει να χρησιμοποιεί για τις επιχειρήσεις διάσωσης στην Μεσόγειο τα πλοία που η ΕΕ διέθεσε , αλλά μόνο για να πραγματοποιούν ελέγχους σε ύποπτα σκάφη πολύ μακριά από την ακτή της Λιβύης. Και οMatteo Salvini ,στην συνέντευξη τύπου με τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν, ανακοίνωσε ότι «αν δεν αλλάξουν ο κανόνες ορισμένων διεθνών αποστολών, η Ιταλία είναι έτοιμη να αποχωρήσει.
Το άρθρο που υπογράφουν οι Markus Becker και Matthias Gebauer κάνει αναφορά σε υψηλόβαθμους αξιωματικούς του γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού , οι οποίοι διηγούνται πως αυτή η πρακτική άρχισε λίγο πριν από το καλοκαίρι. Από εκείνη τη στιγμή, διαβάζουμε,κανένα ευρωπαϊκό πλοίο δεν χρησιμοποιήθηκε για να σώσει ναυαγούς. Οι μετανάστες που τυχόν διασώζονται από οποιοδήποτε πλωτό που συμμετέχεχει στην αποστολή “Σοφία” θα έπρεπε να οδηγούνται στην Ιταλία, τονίζει ο Der Spiegel . Για το λόγο αυτό, οι αιτήσεις διάσωσης απευθύνονται στην Ακτοφυλακή της Τρίπολης, η οποία καθίσταται υπεύθυνη για την επιστροφή των ανθρώπων στη Λιβύη , ακόμη και με τη χρήση βίας. Έτσι, αναφέρουν οι δύο δημοσιογράφοι, το πλοίο των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων διέσωσε φέτος συνολικά μονάχα 403 άτομα , αλλά κανέναν τον Μάιο, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο.
Η Ιταλία αναφέρει ως δικαιολογία ότι η διάσωση στη θάλασσα είναι μόνο μέρος της αποστολής “Σοφία”. "Ένα τέχνασμα, " λέει το Der Spiegel . Αλλά ότι η Ρώμη έχει υιοθετήσει αυτή τη στάση δεν είναι πρωτάκουστο: ο στόχος, που επιδιώκει η κυβέρνηση Conte ήδη από τα μέσα Ιουλίου,είναι να εξαναγκάσει τα υπόλοιπα κράτη μέλη να υποδεχτούν τους μετανάστες που διασώζονται ακριβώς από τα πολεμικά πλοία αυτών των χωρών. Και οι επικρίσεις της ευρωπαϊκής αποστολής είχαν αρχίσει ήδη πολύ νωρίτερα, όταν μετά την άφιξη στην Μεσσίνα της Σικελίας της ιρλανδικής ακταιωρού,ο Υπουργός Υποδομών Danilo Toninelli μίλησε για « τρελή συμφωνία που είχε θελήσει ο Renzi "και ο Υπουργός Εσωτερικών Matteo Salvini είχε πει:" Θα φέρω στο ευρωπαϊκό τραπέζι το αίτημα αποκλεισμού της άφιξης των πλοίων διεθνών αποστολών σε ιταλικά λιμάνια . Τότε τον συγκράτησε η Υπουργός Άμυνας Elisabetta Trenta .
Η είδηση όμως, που αναφέρεται από το Der Spiegel , είναι άλλη: η « ιταλική τακτική τορπιλισμού» της αποστολής “Σοφία” θα μπορούσε πράγματι να ενισχυθεί από τα σχέδια της ΕΕ . Στις Βρυξέλλες , η αναζήτηση συμβιβασμού βρίσκεται σε εξέλιξη , δεδομένου ότι στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του τέλους Ιουνίου 2018, αποδίδονται πολλές διαφορετικές ερμηνείες από τα διάφορα κράτη μέλη. Το γεγονός είναι ότι αν δεν βρεθεί σύντομα συμφωνία, η επιχείρηση Sophia είναι πιθανό να τερματιστεί , συμπεραίνει το γερμανικό περιοδικό.
Στην πραγματικότητα, αναφέρουν οι Becker και Gebauer η ιταλική τακτική οδηγεί σε γεγονότα .Γιατί, αν οι μετανάστες επιστρέφουν στη Λιβύη, αυτή θα μπορούσε να είναι και στο μέλλον μια στρατηγική ακόμη πιο επιχορηγούμενη, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Ιούλη 2017 είχε διαθέσει 46 εκατομμύρια ευρώ για να εξασφαλίσει τη δημιουργία μιας Λιβυκής ζώνης Sar, η οποία και υιοθετήθηκε επίσημα από την Τρίπολη στις 28 του περασμένου Ιούνη,εντός των ορίων της οποίας η Τρίπολη καλείται να πραγματοποιεί με πλήρη αυτονομία επιχειρήσεις διάσωσης . Επίσης, γίνεται επεξεργασία ενός δεύτερου μέρους : «Υπάρχει πρόοδος στην προσπάθεια δημιουργίας ενός πραγματικού κέντρου αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης που να μπορεί να καλύψει αποτελεσματικά την περιοχή Sar της Λιβύης», αναφέρει ένα εσωτερικό έγγραφο της ΕΕ την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα πάντα με το Der Spiegel . Έτσι, το άρθρο καταλήγει στο συμπέρασμα πως, κάθε καπετάνιος πλοίου θα πρέπει να αναφέρει στην Τρίπολη μια εισερχόμενη κλήση έκτακτης ανάγκης.
- (Γιατί άραγε οι Γερμανοί το μόνο που μετράνε και για το οποίο συζητούν είναι οι χορηγίες, οι επιχορηγήσεις και τα κονδύλια;)
