Κατάμεστο το Καλλιμάρμαρο για την ιστορική συναυλία για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη την οποία διοργάνωσαν η ΚΕ του ΚΚΕ και η οικογένεια του συνθέτη, με τίτλο «Κοντά σας όλη μου η ζωή». Η συγκλονιστική στιγμή που έλαβε χώρα όταν τα φώτα άναψαν και οι κερκίδες φωτίστηκαν: Εκατοντάδες σημαίες της Παλαιστίνης υψώθηκαν στις κερκίδες.
Tην συναυλία άνοιξε με ομιλία του ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, ενώ στην εξέδρα ανέβηκε και η Μαργαρίτα Θεοδωράκη.
Χιλιάδες πολίτες προσήλθαν με μεγάλη αδημονία, για να πάρουν τις θέσεις τους στο ξεχωριστό ραντεβού. Μικρά παιδιά έφτασαν με τους παππούδες και τους γονείς τους.
Οι στιγμές είναι ιστορικές.
«Η σημερινή συναυλία αντικειμενικά παίρνει το νόημα μιας ιστορικής διαδήλωσης, ενός ιστορικού λαϊκού συλλαλητηρίου, για την καταδίκη του πολέμου και των δυνάμεων που πουλάνε τους λαούς “στο παζάρι του ληστή” και “του φονιά”… Η σημερινή συναυλία είναι μια νίκη του πολιτισμού, των πραγματικά πολιτισμένων ανθρώπων που δεν μπορούν να μένουν αδιάφοροι, όταν η αδικία αλωνίζει και το ψέμα θριαμβεύει, που δεν μπορούν να κοιτάζουν τη δουλειά τους, όταν γύρω τους υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που βογκούν, ταπεινώνονται, πεινούν, τσακίζονται, βομβαρδίζονται», σημείωσε μεταξύ άλλων στην ομιλία του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.
Η ιστορική συναυλία άρχισε με το καλωσόρισμα εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ και της οικογένειας του Μίκη Θεοδωράκη:
«Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Καλωσήρθατε!
Σας καλωσορίζουμε εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και της οικογένειας του Μίκη Θεοδωράκη.
Σήμερα είμαστε όλοι εδώ, σε ένα κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο για να τιμήσουμε τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου μας συνθέτη. Είμαστε εδώ όσοι η καρδιά μας δε σηκώνει τ’ άδικο. Όσοι δεν συμμορφωθήκαμε με τις υποδείξεις, Όσοι ξέρουμε ότι για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Όσοι αγωνιζόμαστε για να πάρουνε τα όνειρα εκδίκηση. Είμαστε εδώ όσοι παλεύουμε για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι.
Είμαστε εδώ και η συναυλία μας που θα περάσει στην ιστορία είναι ένα σάλπισμα για πάλης ξεκίνημα, για νέους αγώνες.
Ας γίνουμε λοιπόν σήμερα ένα μπόι πιο ψηλοί κι ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί σαν μία χορωδία τα τραγούδια του Μίκη. Σαν να μας διευθύνει ο ίδιος με την ψηλή κρητικιά κορμοστασιά του, με τα μακριά του χέρια και τη φλογερή, ανυπότακτη καρδιά του».
«Το έργο του Μίκη ήταν, είναι και θα είναι επίκαιρο γιατί εμπνέει τον λαό για μπορέσει να αντισταθεί, να οργανώσει την πάλη του. Σήμερα χρειάζεται το μήνυμα αυτό να διαπεράσει τη νεολαία και τους εργαζόμενους, μπροστά σε όλα αυτά που γίνονται και με φόντο τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή», δηλώνει μια νέα κοπέλα στο 902.gr.
«Η σημερινή μέρα είναι μια αχτίδα αισιοδοξίας μέσα στη βαρβαρότητα των πολέμων. Σήμερα με τα λόγια και τη μουσική του Μίκη σίγουρα θα αισθανθούμε πιο δυνατοί για να φωνάξουμε λευτεριά στην Παλαιστίνη, για να δυναμώσουμε τον αγώνα ώστε να γίνει μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού που θα συντρίψει τους εκμεταλλευτές του», προσθέτει.
«Ο παππούς μου ήταν στη Μακρόνησο μαζί με τον Μίκη. Τα τραγούδια του βοηθούσαν σε εκείνες τις σκοτεινές μέρες, μας κρατούσαν όρθιους, έτσι μου διηγούνταν», μας είπε επισκέπτρια με την οικογένειά της.
Λίγο πιο πέρα μια παρέα μαθητών: «Οι γονείς μου στο Πολυτεχνείο ήταν μικροί και κρυβόντουσαν από την Αστυνομία. Μου έχουν πει ότι τα τραγούδια του Μίκη τα άκουγαν στα κρυφά. Τώρα τα ακούμε πάντα», μας είπε κάποιος.
To βίντεο που προβλήθηκε στην ιστορική συναυλία:
Μετά το τέλος του video ανέβηκε στην εξέδρα η Μαργαρίτα Θεοδωράκη όπου συγκινημένη ευχαρίστησε τους δεκάδες χιλιάδες που έχουν κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο.
Αν ήταν σήμερα εδώ ο Μίκης θα τραγουδούσε για την Παλαιστίνη! Γι΄αυτό αφιερώνουμε την συναυλία στην Παλαιστίνη, ενώνουμε τις φωνές μας και φωνάζουμε δυνατά “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”!
Οι Κοινοί Θνητοί άνοιξαν τη μεγάλη συναυλία δίνοντας τη δική τους οπτική σε ένα από τα πρώτα τραγούδια του Μίκη. Στο “Θάλασσες μας ζώνουν”, που έγραψε ο Μίκης εξόριστος στην Ικαρία.
Ένα τραγούδι που γράφτηκε συλλογικά από τους δεσμώτες κομμουνιστές. «Λέω τον πρώτο στίχο, για να κινήσω τη μηχανή… Ο καθένας έβρισκε κι έναν στίχο και στο τέλος διαλέγαμε τον καλύτερο. Την άλλη μέρα πήρα τους στίχους και πήγα στον βράχο. Το βράδυ τους τραγούδησα το νέο μου τραγούδι. Το μάθαμε τόσο ωραία – με τριφωνίες – που βγήκαμε στην αυλή που δέσποζε πάνω από τη χαράδρα και το τραγουδούσαμε δυνατά, να μας ακούσουν και οι άλλοι…», έλεγε χαρακτηριστικά ο Μίκης.
Από τις πρώτες νότες κιόλας το Στάδιο συντονίζεται, οι καρδιές σμίγουν και οι γροθιές υψώνονται… Και το τραγούδι γίνεται βέβαιο… “Σαν χτυπάει ο λαός μας σειέται γη στεριά”.
Με την «Επιστολή», το τραγούδι που έγραψε ο Μίκης στα χρόνια της χούντας και «χάρισε» και τον τίτλο στη μεγάλη συναυλία, «Κοντά σας όλη μου η ζωή», ο Άγγελος Θεοδωράκης, εγγονός του μεγάλου μας συνθέτη, στέλνει τον δικό του «χαιρετισμό».
«Παππού μου σήμερα θα τραγουδήσουμε και θα γιορτάσουμε τα 100 σου χρόνια…», είπε συγκινημένος πριν ξεκινήσει το τραγούδι και έδωσε και αυτός το στίγμα της συγκλονιστικής συναυλίας: «Στέλνουμε μήνυμα να σταματήσει η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού. Λευτεριά στην Παλαιστίνη»!
Ακολούθησε ο «Λεβέντης» με χιλιάδες να κρατάνε ρυθμό χειροκροτώντας.
Ξεχωριστά είναι και τα λυρικά τραγούδια του Μίκη. Ένα τέτοιο ερμήνευσε η Βιολέτα Ίκαρη αποσπώντας το πιο θερμό χειροκρότημα. Η “Φαίδρα” από την ομώνυμη ταινία του Ζιλ Ντασέν…
Με την επιλογή του συγκεκριμένου τραγουδιού γίνεται και μια αναφορά σε μια ιδιαίτερα πλευρά της μουσικής δημιουργίας του Μίκη, που είναι η μουσική που έγραψε για κινηματογραφικές ταινίες. Βέβαια, δεν ήταν λίγες οι φορές που τα συγκεκριμένα τραγούδια και μελωδίες “αυτονομήθηκαν” φανερώνοντας και με αυτόν τον τρόπο το μέγεθος και την τεράστια δύναμη επικοινωνίας του έργου του.
Στην ιστορική συναυλία στη μεγάλη εκφραστική δύναμη της ποίησης του Λόρκα μας ταξίδεψε μοναδικά η Αγγελική Τουμπανάκη.
Από τα “Τραγούδια του Αγώνα” και τον Ανδρέα Κάλβο ο Παναγιώτης Πετράκης ερμηνεύει το τραγούδι “Εις Σάμον”
«Είμαστε εδώ, λαός και καλλιτέχνες, γιατί μας το επιβάλλει η συνείδησή μας», είπε ο Βασίλης Λέκκας πριν ξεκινήσει την ερμηνεία του.
«Είμαστε πάλι εδώ τιμώντας τον Μίκη Θεοδωράκη (…) και με αυτό που γίνεται καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει να είσαι αθάνατος», είπε η Ρίτα Αντωνοπούλου πριν ερμηνεύσει μοναδικά τους «Δρόμους Παλιούς» σε ποίηση Μανόλη Αναγνωστάκη.
Και η φωνή «του παππού των λαϊκών αγώνων», του Κώστα Βάρναλη, ακούστηκε δυνατά στη μεγαλειώδη συναυλία.
Η Γιώτα Νέγκα ερμήνευσε την «Μπαλάντα του Αντρίκου», κερδίζοντας το πιο θερμό χειροκρότημα.
«Κι εσύ λαέ βασανισμένε» και χιλιάδες τραγουδούν γιατί κανείς δεν ξέχασε τον «Ωρωπό».
Ενα από τα πιο όμορφα και μελωδικά τραγούδια του Μίκη ερμήνευσε ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και δεν είναι άλλο από το “Βραδιάζει” σε στίχους Δημήτρη Χριστοδούλου.
Ανατριχίλα στον Ύμνο της Παλαιστίνης
Με υψωμένες γροθιές και παλαιστινιακές σημαίες και μαντίλες να ανεμίζουν έγινε δεκτό το «Ήταν κάποτε δυο φίλοι», η μελωδία του οποίου αποτελεί τον Εθνικό Ύμνο της Παλαιστίνης.
Μια συγκλονιστική στιγμή έλαβε χώρα όταν τα φώτα άναψαν και οι κερκίδες φωτίστηκαν. Εκατοντάδες σημαίες της Παλαιστίνης υψώθηκαν στις κερκίδες.
Χιλιάδες άνθρωποι, που εδώ και καιρό σφίγγουν τα δόντια αντικρίζοντας τους νεκρούς στα χαλάσματα της Γάζας, υψώνουν τις γροθιές τους στους δρόμους σε έκφραση αλληλεγγύης στην πάλη του ηρωικού παλαιστινιακού λαού, φώναξαν: «Λευτεριά στη Παλαιστίνη»
Ο Διονύσης Τσακνής πήρε θέση στη σκηνή δίπλα στον Παντελή Θαλασσινό, και τραγούδησαν το «Ήταν κάποτε δυό φίλοι», ένα τραγούδι του οποίου τη μουσική ο Μίκης παραχώρησε για να γίνει ο μελλοντικός ύμνος της ελεύθερης, ανεξάρτητης Παλαιστίνης.
Κουτσούμπας: Με το μεγαλειώδες έργο του ο Μίκης Θεοδωράκης απαθανάτισε όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ου αιώνα στη χώρα μας
«Στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία -χωρίς να το έχουμε προβλέψει, άλλοι, βλέπετε, φρόντισαν γι’ αυτό- γιορτάζουμε τα 100 χρόνια του Μίκη, όπως εκείνος θα το ‘θελε. Τραγούδι και αγώνας θα γίνουν ένα.
Δύο έννοιες, απόλυτα συγχωνευμένες σε μια ιστορική συναυλία που, αντικειμενικά, παίρνει το νόημα μιας ιστορικής διαδήλωσης, ενός ιστορικού λαϊκού συλλαλητηρίου, για την καταδίκη του πολέμου και των δυνάμεων που πουλάνε τους λαούς “στο παζάρι του ληστή” και “του φονιά”. Των δυνάμεων που “παίζουν ζάρια τις ζωές μας”, “στα παζάρια όλης της γης”, για να θυμηθούμε το τόσο επίκαιρο τραγούδι των Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Ελευθερίου τόνισε ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στην αποψινή ομιλία του στο κατάμεστο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο στη μεγάλη συναυλία που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ και η οικογένεια του μουσικοσυνθέτη για τα 100 χρόνια από την γέννηση του Μ. Θεοδωράκη.
«Η σημερινή συναυλία, με τον μεγάλο όγκο και τον παλμό της, από τα πράγματα, αποκτά διάσταση διατράνωσης της απαίτησης να μπει τέλος στην απανθρωπιά των χιλιάδων ξεριζωμένων, πνιγμένων, αφανισμένων των πολέμων που οι περισσότεροι είναι στη γειτονιά μας. Να μπει τέλος στην κτηνωδία απέναντι στους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης και της μαρτυρικής Γάζας.
Να σταματήσουν, έστω την ύστατη στιγμή, αυτές οι αλυσιδωτές εκρήξεις πολεμικών συρράξεων και επεισοδίων, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στον όλεθρο ολόκληρη την ανθρωπότητα» πρόσθεσε.
«Η σημερινή συναυλία είναι μια νίκη του πολιτισμού, των πραγματικά πολιτισμένων ανθρώπων που δεν μπορούν να μένουν αδιάφοροι, όταν η αδικία αλωνίζει και το ψέμα θριαμβεύει, που δεν μπορούν να κοιτάζουν τη δουλειά τους, όταν γύρω τους υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που βογκούν, ταπεινώνονται, πεινούν, τσακίζονται, βομβαρδίζονται» υπογράμμισε.
Ο Δ. Κουτσούμπας επισήμανε ότι «αυτό που ξεχωρίζει τον Μ. Θεοδωράκη από τους άλλους κορυφαίους δημιουργούς μας, είναι η συνείδηση του χρέους που ένοιωθε ότι έχει ο καλλιτέχνης απέναντι στον λαό, να τον βοηθήσει, να γίνει μπροστάρης και οδηγητής του στον δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση. Κι αυτό όχι μόνο με την τέχνη του, αλλά και με τη δράση του μέσα στο λαϊκό κίνημα».
Ο Δ. Κουτσούμπας μίλησε, στη συνέχεια, εκτενώς για την αγωνιστική δράση του Μίκη Θεοδωράκη που ήταν αναπόσπαστα δεμένη με το δημιουργικό του έργο σε όλη του τη ζωή.
Επισήμανε, ότι «ούτε η ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και η επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και τις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες στάθηκε ικανή να αποστρατεύσει τον Μίκη. Το αντίθετο.
Ένοιωθε περήφανος γιατί μείναμε όρθιοι τονίζοντας πως “αυτό το οφείλουμε στα δάκρυα και τις θυσίες των χιλιάδων και χιλιάδων πρωτοπόρων αγωνιστών, που έπεσαν ακολουθώντας τις σημαίες και τα λάβαρα με το κόκκινο αίμα. Τα λάβαρα που φλόγιζαν κι εξακολουθούν να φλογίζουν τις καρδιές όσων πάλευαν και παλεύουν για την ελευθερία, την ειρήνη, το δίκαιο, τα δικαιώματα του λαού μας και όλων των λαών της Γης”».
Ανέφερε ότι ο Μ. Θεοδωράκης καταδίκασε «τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, το αντικομμουνιστικό Μνημόνιο της ΕΕ που εξομοιώνει ανιστόρητα τον φασισμό με τον κομμουνισμό», ήταν μάρτυρας κατηγορίας «κατά της εγκληματικής ναζιστικής Χρυσής Αυγής» και παρών «στο συλλαλητήριο του ΚΚΕ επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία προωθούσε νέα μνημόνια, για την κατάργηση όλων των μνημονίων και των αντεργατικών εφαρμοστικών τους νόμων».
«Με το μεγαλειώδες έργο του, απαθανάτισε όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ου αιώνα στη χώρα μας κι έκανε έναν ολόκληρο λαό να νιώθει περηφάνια για την αγωνιστική κληρονομιά του και θαυμασμό για εκείνους που με πράξεις την τιμούν και τη διαιωνίζουν» είπε ο Δ. Κουτσούμπας.
«Έτσι και σήμερα που “οι λύκοι οι διψασμένοι για αίμα σεργιανίζουν στις γειτονιές μας και τα τσακάλια του αντικομουνισμού ξανασηκώνουν κεφάλι” -σύμφωνα με τα δικά του λόγια στα 90χρονα του κόμματός μας- αναζητούμε και πάλι την ορμή και τη φλόγα του μυαλού και της καρδιάς του» πρόσθεσε.
Επισήμανε την αλληλεγγύη του Μ. Θεοδωράκη στον Παλαιστινιακό λαό, τονίζοντας «αναλογιζόμαστε την πίεση που θα ασκούσαν διεθνώς οι γεμάτες πάθος και έμπνευση πρωτοβουλίες του, για να μπει τέλος στη θηριωδία του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ. Για να ανοίξει ο δρόμος στη λευτεριά του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού, που τόσο πόνεσε και τόσο αγάπησε, έχοντας μάλιστα γράψει τη μουσική του ύμνου της Παλαιστίνης και λάβει τιμητικά το 2015 την Παλαιστινιακή ιθαγένεια».
«Ο Θεοδωράκης δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει ότι τα ιδανικά της ειρήνης, του δίκιου, της ελευθερίας είναι κατορθωτά. Το έργο του είναι μια διαρκής σύγκρουση με την αδικία, αλλά και με την ηττοπάθεια, την παραίτηση. Είναι ένα σάλπισμα για πάλης ξεκίνημα, ώσπου να μυρίσει η Ανάσταση και να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» είπε ο Δ. Κουτσούμπας, προσθέτοντας «όσο ρωμαλέα και στιβαρά αναμετριέται η τέχνη του με την αδικία, τόσο τρυφερά και απαλά αγκαλιάζει την ομορφιά της ζωής».
Ο Δ. Κουτσούμπας αναφερόμενος στο δημιουργικό έργο του Μ. Θεοδωράκη είπε ότι «πίστευε πώς μόνο ο λαός είχε την ικανότητα να εισχωρήσει στις ανώτερες μορφές της ανθρώπινης δημιουργίας, αρκεί να του δώσει κάποιος τα κλειδιά. Αυτός το πέτυχε. “Έφερε την ποίηση στο τραπέζι του λαού, πλάι στο ποτήρι και το ψωμί του”, όπως έγραφε ο Ρίτσος».
«Όμως ο Θεοδωράκης, που το μεγάλο καλλιτεχνικό του όραμα, ήταν να εναρμονίσει δημιουργικά τους δύο κόσμους, της συμφωνικής και της λαϊκής μουσικής, σε έναν και μοναδικό, δεν έμεινε μόνο σ’ αυτό. Βαθύς γνώστης και σπουδαίος συνθέτης συμφωνικής μουσικής καθώς ήταν, μαζί με την ποίηση διεκδίκησε να φέρει στα χείλη του λαού, ολοένα και πιο δύσκολους και απαιτητικούς ηχητικούς κόσμους. Όπως, το ορατόριο “‘Αξιον Εστί” σε ποίηση του Ελύτη, το “Πνευματικό εμβατήριο” του Σικελιανού, το μεγαλειώδες “Κάντο Χενεράλ” του Νερούντα, το “Επιφάνεια-Αβέρωφ” του Σεφέρη» πρόσθεσε.
Συμπλήρωσε πως ο Μ. Θεοδωράκης «είχε απόλυτη επίγνωση ότι στο σπουδαίο καλλιτεχνικό του επίτευγμα αντανακλούσαν οι σπουδαίες πράξεις του λαού κι ότι η δική του συμμετοχή στη λαϊκή δράση, παρότι τον αποσπούσε σε κάποιον βαθμό από τη δημιουργία του, ήταν το οξυγόνο της τέχνης του».
«Η μουσική του έσπασε τα σύνορα της χώρας, καθώς έχει την οικουμενικότητα από τα κοινά βάσανα, τις ελπίδες, τους οραματισμούς των λαϊκών ανθρώπων όπου γης» είπε ο Δ. Κουτσούμπας και πρόσθεσε:
«Η παγκόσμια αναγνώριση της καλλιτεχνικής και κοινωνικής προσφοράς του επισφραγίστηκε με το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.
Δίχως άλλο, χωρίς τον Μίκη ιδρυτή και πρωτεργάτη αυτής της νέας Τέχνης, η μουσική θα ήταν αλλιώς.
Χωρίς την παλλόμενη, άγρυπνη και ακατασίγαστη προσωπικότητα του Μίκη κι εμείς θα ήμασταν αλλιώς.
Μπορεί ως Κομμουνιστικό Κόμμα να μη συμφωνούσαμε πάντα με τις πολιτικές πρωτοβουλίες του, όμως το καταστάλαγμα που μένει, είναι η τεράστια παρακαταθήκη του έργου του.
Όπως και η πολιτική διαθήκη που μας άφησε, “σβήνοντας τις λεπτομέρειες” και κρατώντας τα “Μεγάλα Μεγέθη”».
«Ξέρω, έλεγε, “πως τελικά η συντριπτική πλειονότητα του λαού μας θα ‘ρθει κάποτε στις γραμμές μας, θ’ ακολουθήσει τις σημαίες μας… Και τότε, πάνω από τις σκαλωσιές και μέσα από τους κάμπους η πατρίδα μας θα γεμίσει τραγούδια… τραγούδια χαράς, δημιουργίας και ελευθερίας”.
Αυτή τη μεγάλη μέρα λαχτάρησε, γι’ αυτή τη μέρα πολέμησε, μάτωσε, τραγούδησε σε όλη του τη ζωή.
Κι ως να ‘ρθει αυτή η Λαμπρή, με τα τραγούδια του θα πολεμάμε κι εμείς.
Μα κι “άμα τελειώσει ο πόλεμος”, εκεί που θα “κοκκινίζουν τα όνειρα”, δε θα τον ξεχάσουμε.
Με τη δική του πάλι μουσική θα τραγουδήσουμε μαζί οι λαοί στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Κύπρο, στην Παλαιστίνη, στη Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, παντού στη Γη, το τραγούδι της Ειρήνης και της πανανθρώπινης φιλίας. Με όλο το ελληνικό τραγούδι να είναι απόψε εδώ» κατέληξε στην ομιλία του ο Δ. Κουτσούμπας.
«Κοντά σας όλη μου η ζωή»
Τη συναυλία που έχει τίτλο «Κοντά σας όλη μου η ζωή». διοργανώνουν η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και η οικογένεια του Μίκη Θεοδωράκη.
«Τραγουδάμε τον Μίκη της αντίστασης και των αγώνων. Τον Μίκη της δημιουργίας και της μεγάλης Τέχνης. Τον Μίκη που μας έμαθε να τραγουδάμε λόγια μεγάλων ποιητών. Τον Μίκη που ευτύχησε να δει τα έργα του να ριζώνουν στην καρδιά και το μυαλό ενός ολόκληρου λαού, γιατί σε αυτά τα έργα είναι χαραγμένα οι αγωνίες, οι πόθοι, τα οράματά του. Τον Μίκη όλων των λαών…» αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Ερμηνεύουν στη συναυλία (με αλφαβητική σειρά): Γεράσιμος Ανδρεάτος, Ρίτα Αντωνοπούλου, Παντελής Θαλασσινός, Άγγελος Θεοδωράκης, Βιολέτα Ίκαρη, Βασίλης Λέκκας, Μανώλης Μητσιάς, Κώστας Μακεδόνας, Δημήτρης Μπάσης, Γιώτα Νέγκα, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μίλτος Πασχαλίδης, Παναγιώτης Πετράκης, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Αγγελική Τουμπανάκη, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Διονύσης Τσακνής, Τάνια Τσανακλίδου, Μαρία Φαραντούρη, «Κοινοί Θνητοί».
Με πληροφορίες από 902.gr
