Σήμερα συμπληρώνονται 80 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς. Το ημερολόγιο έγραφε 12 Οκτωβρίου 1944, όταν οι καμπάνες της Αθήνας ήχησαν ξανά για πρώτη φορά μετά από τριάμισι χρόνια ναζιστικής κατοχής, αναγγέλλοντας τη λευτεριά της πρωτεύουσας.
Οι Γερμανοί στρατιώτες υποστέλλουν τη σημαία του Γ’ Ράιχ από την Ακρόπολη, την τυλίγουν βιαστικά και εγκαταλείπουν την πόλη, αφήνοντας πίσω τους μία κατεστραμμένη κοινωνία, αλλά και την ελπίδα για ένα νέο ξεκίνημα. Η Αθήνα γέμισε ξανά με τις ελληνικές σημαίες και τους πολίτες να βγαίνουν κατά χιλιάδες στους δρόμους, φωνάζοντας «Ελευθερία!» και «Ζήτω η Ελλάδα!».
Η απελευθέρωση της Αθήνας δεν ήταν μόνο το τέλος της γερμανικής κατοχής αλλά και η αρχή μιας ταραγμένης περιόδου που θα οδηγήσει στον Εμφύλιο Πόλεμο. Εκείνη την ημέρα, ο Γερμανός στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι, συνοδευόμενος από τον δήμαρχο Άγγελο Γεωργάτο, κατέθεσε στεφάνι στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Μόλις το γερμανικό απόσπασμα αποχώρησε, το πλήθος ποδοπάτησε το στεφάνι, εκφράζοντας την οργή του για τη μακρόχρονη ταπείνωση της πόλης.
Οι Γερμανοί άρχισαν να αποσύρονται από τα τέλη του καλοκαιριού, καταστρέφοντας υποδομές και εκτελώντας αμάχους, ενώ οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ απέτρεψαν την ανατίναξη του εργοστασίου ηλεκτρισμού στο Κερατσίνι. Οι τελευταίες μέρες χαρακτηρίστηκαν από ένταση και αντίποινα, με περιοχές όπως η Καισαριανή να βιώνουν σκληρές συγκρούσεις. Στους τοίχους της Αθήνας εμφανίζονταν συνθήματα ελευθερίας, καθώς οι πολίτες προετοιμάζονταν για την απελευθέρωση.
Η επιστροφή της ελευθερίας έφερε χαρά, αλλά και πολιτική αστάθεια. Το κενό εξουσίας που άφησαν οι Γερμανοί, σε συνδυασμό με την άφιξη των Βρετανικών δυνάμεων και της κυβέρνησης Παπανδρέου, όξυνε τις πολιτικές εντάσεις. Το ΕΑΜ, που έλεγχε πολλές περιοχές, προσπάθησε να διατηρήσει την τάξη, αλλά οι πολιτικές φιλοδοξίες των παρατάξεων οδήγησαν στα Δεκεμβριανά και τελικά στον Εμφύλιο.
