Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
Για να θυμούνται οι παλιότεροι,
για να μαθαίνουν οι νεώτεροι...
Ήταν 20 Δεκέμβρη του 1973... όταν "πέταξε" στον ουρανό ο...
Carrero Blanco!
Ισπανία... η επιχείρηση εκτέλεσης του πιστού στον δικτάτορα Φράνκο, ναύαρχο και πρωθυπουργό του ισπανικού φασιστικού καθεστώτος, χαρακτηρίστηκε από τη δίκη
εννέα συνδικαλιστών των Εργατικών Επιτροπών που κατηγορούνταν «ανατρεπτικές δραστηριότητες» και πέρασε στην ιστορία ως η "Δίκη 1001". Εκείνη την ημέρα ο φασίστας Carrero Blanco, όπως έκανε καθημερινά, κατευθυνόταν στο γραφείο του με τη θωρακισμένη "Dodge Dart" που παράγεται από τη θυγατρική Barreiros για την ιβηρική αγορά, όταν τα εκρηκτικά που είχαν τοποθετηθεί κάτω από το επίπεδο του δρόμου (σε τούνελ) εξερράγησαν, στέλνοντας το θωρακισμένο αυτοκίνητο πάνω από την οροφή ενός εξαώροφου κτηρίου, ώστε να "προσγειωθεί" σε προεξοχή-μπαλκόνι δεύτερου ορόφου, στην άλλη πλευρά της πολυκατοικίας, στο εσωτερικό μιας αυλής.
Η βασκική οργάνωση "Euskadi Ta Askatasuna - ETA" ανέλαβε αμέσως την ευθύνη εκτέλεσης του φασίστα.
Το «Τέρας» (Ogro)
, ο διορισμένος πρωθυπουργός της φασιστικής κυβέρνησης του δικτάτορα Φράνκο, είχε το τέλος που του άξιζε.
Οι παλιότεροι ηλικιακά αντιφασίστες στην Ευρώπη (στην Ελλάδα είχαμε την αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών), θα θυμούνται το σύνθημα που δονούσε όλες τις αντιφασιστικές ευρωπαϊκές διαδηλώσεις εναντίον των δικτατορικών καθεστώτων σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα: «Francisco Franco αρκετά, θα έχεις το τέλος του Carrero Blanco».
Αυτοί οι δικτάτορες είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό:
ήταν μέλη της μέχρι και σήμερα πανίσχυρης μασονικής στοάς του Βατικανού, της "Opus Dei".
Σήμερα τα επίσημα ντοκουμέντα είναι αποκαλυπτικά κι αδιαμφισβήτητα... Όπως την παραμονή του διορισμού του φασίστα Artajo στο υπουργείο των Εξωτερικών της φασιστικής Ισπανίας, ο Carrero Blanco έγραψε στον Franco: "Ο Artajo θα γίνει δεκτός στο Βατικανό κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμάς αυτή τη στιγμή" (βλέπε, σε: M. Espada Burgos, Franquismo y Política Exterior, Μαδρίτη, Rialp, 1988, σελ. 160).
Αυτός είναι ο κύριος Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, σήμερα πάπας Φραγκίσκος...
Ακριβώς την ίδια περίοδο ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, σήμερα πάπας Φραγκίσκος, ήταν το στήριγμα του μαύρου δικτάτορα της Αργεντινής, Χόρχε Βιντέλα [Βλέπε, σε: Ποιος είναι ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, σήμερα πάπας Φραγκίσκος; Οι Μανάδες των δολοφονημένων στην Αργεντινή, μας το θυμίζουν!].
"Επιχείρηση το Τέρας" (Operación Ogro)
Η επίθεση κι η εκτέλεση του φασίστα Carrero Blanco από την ETA, σηματοδοτεί ένα θεμελιώδες βήμα στην ιστορία της οργάνωσης της Ανεξαρτησίας των Βάσκων και, στην Ισπανία, συνέβαλε στη διαταραχή της μοίρας της δικτατορίας του Φράνκο, αποδεικνύοντας πως η στυγερή δικτατορία του Φράνκο δεν ήταν ανίκητη. Η εργατική τάξη των Βάσκων, η αποφασιστικότητά τους απέδειξε πως δεν είναι άτρωτο ούτε το πιο αυταρχικό-δικτατορικό καθεστώς. Μια μεγαλειώδης επιχείρηση που τέθηκε στο Πάνθεον των Εθνικοαπελευθερωτικών Κινημάτων.
Ο Ιταλός μαρξιστής σκηνοθέτης
Gillo Pontecorvo, προσωπικός φίλος με τους Πάμπλο Πικάσσο, Ίγκορ Στραβίνσκι, Ζαν-Πωλ Σαρτρμε, με τις πολλές και γνωστές πολιτικές του ταινίες (όπως η επίσης μεγαλειώδης ταινία του "Η μάχη του Αλγερίου", Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 1966), έδωσε τη μάχη με τη λογοκρισία, τις πιέσεις και με τον εμβληματικό Τζιάν Μαρία Βολοντέ, κατόρθωσαν να προσδώσουν (1979) την αποκατάσταση, το πολιτικό πάθος, την αλήθεια με την ταινία "Επιχείρηση το Τέρας", για τον αγώνα των Βάσκων και την εκτέλεση του φασίστα Carrero Blanco.
(ακολουθεί σε δύο μέρη, δυστυχώς χωρίς ελληνικούς υπότιτλους):
