Ζούμε σε μια σαδομαζοχιστική εποχή.
Από την μία, ανίκανες και διεφθαρμένες κυβερνήσεις, που επί... δεκαετίες "μαστίγωναν" τους πολίτες που τις επέλεξαν, με ψέματα, φόρους, τέλη, πρόστιμα, αστυνομική βία, ανήθικους νόμους, πληρωμένη προπαγάνδα, "για το καλό μας" και από την άλλη, υπάκουοι πολίτες με ιώβεια υπομονή και απεριόριστο τρόμο, να δέχονται όλα τα χτυπήματα, αδιαμαρτύρητα.
Αφού περάσαμε μια δεκαετία Μνημονίων, που θα συνεχίζεται εσαεί, φοβούμενοι ότι δεν θα είχαμε κωλόχαρτο, αν δεν τα υπογράφαμε, σήμερα περνάμε στην εποχή της κατάρρευσης του καπιταλισμού, που μασκαρεύτηκε, φορώντας την στολή του κορονοϊού.
Ολα τα λάθη και οι αδυναμίες του συστήματος, δεν αποδίδονται, πλέον, στο ίδιο το σύστημα, αλλά, στον ιό.
Γι΄αυτό όλος αυτός ο παραλογισμός των απίστευτων μέτρων και περιορισμών, πανομοιότυπων, σε κάθε κράτος.
"Φορέστε μάσκα", "Μην φοράτε μάσκα", "Ξαναφορέστε μάσκα". Οι πρωθυπουργοί και οι ιερείς, μπορούν και χωρίς μάσκα.
"Τα παιδιά υπερμεταδίδουν τον ιό", "Τα παιδιά δεν μεταδίδουν, αλλά οι γονείς τους".
"Φταίνε τα πάρτι και το σεξ των νέων, το καλοκαίρι", "Δεν φταίει το άνοιγμα του τουρισμού, ούτε τα ΜΜΜ, ούτε η έλλειψη τεστ, ούτε το απαξιωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας".
"Εχουμε 1200 ΜΕΘ", αλλά στους 600 διασωληνωμένους φράκαραν οι ΜΕΘ. Καμία εξήγηση. Κανένα νούμερο, για υπάρχουσες ΜΕΘ.
"Πρόστιμα, στους αναγκαστικά εργαζόμενους, κανένα πρόστιμο, στους εργοδότες τους!"
"SMS, για έξοδο, αλλά ελεύθερη κυκλοφορία αστέγων, Ρομά, αστυνομικών κ.α." Καμία μέριμνα, γι΄αυτούς.
"Ο ιός δεν μεταδίδεται, εντός ενός Νομού, αλλά μεταδίδεται, εκτός Νομού" Σ΄έναν Νομό μπορούν ελεύθερα ν΄αρπάξουν τον ιό οι πολίτες, αλλά δεν πρέπει να τον μεταδώσουν, σε άλλον. Λες και υπάρχει Νομός, που δεν έχει κρούσματα!
"Οι νεκροί πρέπει να θάβονται μόνοι και στα γρήγορα, χωρίς νεκροψία, αλλά οι γιατροί, που πριν έρχονταν σε επαφή μαζί τους, κατά την διάρκεια της νοσηλείας τους, δεν απομονώνονται" Και οι συγγενείς θα κλαίνε μια ζωή, που δεν μπόρεσαν να δουν για τελευταία φορά τον άνθρωπό τους.
Τώρα, καταδικάζουν μοναχικούς παππούδες και γιαγιάδες, σε χωριά, σε μοναχικά Χριστούγεννα, αδιαφορώντας, για τις ψυχικές επιπτώσεις των παράλογων μέτρων τους.
Ούτε τα πανάκριβα φώτα, ούτε τα δέντρα στους δρόμους και τις πλατείες, ούτε τα τηλεοπτικά τραγουδάκια, γεμίζουν την ψυχή του ανθρώπου, όσο την γεμίζει η ανθρώπινη επαφή, η οικογενειακή θαλπωρή και το αγκάλιασμα του παιδιού του παιδιού σου!
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΜΕ! Φτάνει πια! ΦΥΓΕΤΕ!!!
