Νάπολη... έκλεισε το "Caffè Gambrinus"... η κουλτούρα πεθαίνει στην απόλυτη σιωπή!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Στη Νάπολη της Ιταλίας, το επίνειο της πρώτης ελληνικής αποικίας στη Δύση (Κούμα, Cuma - Κύμη... περίπου το 750 π.Χ.), κατέβασε ρολά το...

ιστορικό "Gran Caffè Gambrinus"! Ο κορωνοϊός πήρε μια νίκη κι από τον πολιτισμό! Όχι τη μοναδική... Στο Τορίνο έκλεισε ο "Utet", ο αρχαιότερος εκδοτικός οίκος της Ιταλίας...

Εκεί ήταν θαμώνες, έπιναν το Ναπολιτάνικο καφέ τους ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο Γκαμπριέλε Ντ' Ανούντσιο, η Ελισάβετ της Αυστρίας, ο Μπενεντέτο Κρότσε κι αναρίθμητοι φιλόσοφοι. Ακόμη κι ο Ζαν-Πoλ Σαρτρ με τον Ανδρέα Παπανδρέου συζήτησαν εκεί μετά τη φυγή του Ανδρέα από τη χούντα.

Το "Gran Caffè Gambrinus" εγκαινιάστηκε στις 3 Νοέμβρη του 1890 κι έγινε αμέσως η καρδιά της κοινωνικής, πολιτιστικής και λογοτεχνικής ζωής της Νάπολης: Φιλόσοφοι, βασιλιάδες, βασίλισσες, πολιτικοί, ηθοποιοί, θεατράνθρωποι, δημοσιογράφοι, συγγραφείς και καλλιτέχνες διεθνούς φήμης το καθιστούν το μέρος για συνάντηση και συζήτηση, για να γράψουν οι ποιητές τους στίχους τους... η καλύτερη παράδοση του λογοτεχνικού καφέ. Οι αίθουσες του αρχίζουν να γίνονται θεματικές για τις συναντήσεις και τα συμπόσια που πραγματοποιήθηκαν εκεί, όπως: η πολιτική αίθουσα, η αίθουσα της ζωής, η στρογγυλή αίθουσα...

Η ευημερία σταμάτησε βίαια μόνον το 1938, όταν ο Νομάρχης τους φασιστικού καθεστώτος Μουσολίνι Giovanni Marziali, με Διάταγμα αποφάσισε να κλείσει το καφέ και να κατασχεθεί, επειδή θεωρήθηκε αντιφασιστική γιάφκα και από εκείνη την ημέρα οι εγκαταστάσεις πωλήθηκαν εν μέρει στην τράπεζα "Banco di Napoli". Από τις δόξες που βίωσε το "Gran Caffè Gambrinus", παρέμεινε ένα θλιβερό μονοπάτι το κλείσιμο από το φασιστικό καθεστώς. Όμως, η αντιφασιστική Νάπολη με τις "Τέσσερις μέρες της Νάπολης", την ιστορική λαϊκή εξέγερση εναντίον της ναζιστικής κατοχής της πόλης (28-30 Σεπτέμβρη 1943), όπου οι πιτσιρικαρία, οι μικροί γαβριάδες έδωσαν μαθήματα αντιφασιστικού αγώνα... ήρθε η απελευθέρωση και το καφέ πήρε ξανά τη θέση του.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην το επισκεπτόταν, έστω μία φορά το μήνα λόγω οικονομικής κατάστασης, οι Έλληνες φοιτητές στη Νάπολη και πέρασαν χιλιάδες από αυτή την υπέροχη πόλη. Να σκεφτούμε πως ο "αντιφασιστικός-αντιιμπεριαλιστικός Σύλλογος Ελλήνων Σπουδαστών Νάπολης - Σ.Ε.Σ.Ν.", βίωσε εποχές που τα μέλη του έφθαναν τις 3.000 κι αυτό όταν στη Νάπολη ήταν το κέντρο της δράσης των πρακτόρων της χούντας, η περιβόητη Λέγκα που χαφιέδιζε όλους τους Έλληνες στη Δυτική Ευρώπη, αλλά κι έδρα του στρατηγείου του ΝΑΤΟ [Βλέπε, σε: ΓΙΟΡΤΗ ΝΤΡΟΠΗΣ! Όταν οι νεοφασίστες της Ελλάδας & Ιταλίας γιόρταζαν μαζί την 28η Οκτώβρη].

Τι θα ήταν η Piazza del Plebiscito κι η Piazza Trieste e Trento χωρίς την εκλεπτυσμένη και ιστορική παρουσία του Gambrinus;

Φτάνουμε με ταχείς ρυθμούς, πολύ γρήγορα προς το ΤΕΛΟΣ της κοινωνικότητας κι έναν τρόπο ζωής που ειδικά στη Νάπολη -αυτοί που έζησαν ή σπούδασαν στην πόλη- γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο... αποτελεί το Sacramento Vitale Perpetuo.

Είναι όλα τρομακτικά ανατριχιαστικό που μερικές φορές απλά εύχεσαι να ήταν ένας κακός εφιάλτης.

Δυστυχώς, δεν είναι ένας κακός εφιάλτης, αλλά η τραγική ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, το αποτέλεσμα ενός καταστροφικού σχεδίου "κοινωνικού επαναπρογραμματισμού", μιας "νέας τάξης πραγμάτων, που πρέπει να συνηθίσουμε", όπως κι εδώ διαλαλούν οι καθεστωτικοί "επιστήμονες" κι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Οι σχεδιαστές καθυπόταξης των μαζών είναι οι παγκοσμιοποιημένες ελίτ και στα σχέδια τους δεν περιλαμβάνονται η διατήρηση εθνικών παραδόσεων, εθνικής κουλτούρας.

Στη Νάπολη θα δώσει τη μάχη το σύστημα του "θεραπευτικού καπιταλισμού" εναντίον του Ναπολιτάνικού λαού. Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης θα είναι κρίσιμο για ολόκληρη την Ευρώπη.

Θα μπορέσουν να δολοφονήσουν τη Νάπολη; Να υποδουλώσουν τον ανυπότακτο λαό των Ναπολιτάνων; Αυτό είναι πλέον το "στοίχημα"...

 

Τότο... το σύμβολο της Νάπολης, ο πρίγκιπας Principe Antonio Griffo Focas Flavio Angelo Ducas Comneno Porfiro-genito Gagliardi de Curtis di Bisanzio, είχε το δικό του καφέ στο "Gran Caffè Gambrinus"... κι οι αποφάσεις της "αριστερής" κυβέρνησης με τη συμπαράσταση της δεξιάς έστειλαν στα αζήτητα και τους εργαζόμενους στο ιστορικό καφέ...

Ας το θυμόμαστε όπως ήταν στη ζωή της Νάπολης: