Ο τραγουδιστής Κώστας Θωμαΐδης, φίλος και από τους πιο στενούς και παλιούς συνεργάτες του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη, μιλώντας στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος είπε μεταξύ άλλων: “Είχα έρθει στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη 18 χρόνων, το ‘72. Δύο χρόνια αργότερα, το ‘74, σε έναν φίλο φωτογράφο γνώρισα τον Ανδρέα Μικρούτσικο και τη Μαρία Δημητριάδη. Τραγούδησα ένα τραγούδι με την κιθάρα και ο Ανδρέας μού είπε να πάω την άλλη μέρα το απόγευμα για να με ακούσει ο Θάνος, που είχαν πρόβα με τη Μαρία. Τότε ο Θάνος είχε κυκλοφορήσει μόνο μικρά δισκάκια. Ετοίμαζαν μία δουλειά με έργα του Μίκη, που ακουγόταν παντού τότε, για μπουάτ στην Πλάκα. Με άκουσε ο Θάνος και μου είπε: ‘Αν και έχω κλείσει το πρόγραμμα, ωστόσο θα συμμετέχεις και εσύ’. Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας με τον Θάνο και από τότε δεν χωρίσαμε ούτε μία μέρα. Για μένα ο Θάνος στάθηκε όχι μόνο ο μουσικός μου δάσκαλος, αλλά και φίλος, αδελφός, μέντορας. Ήμασταν οικογένεια. Μου δίδαξε να δίνω ψυχή σε κάθε νότα, να μπαίνω μέσα στο κλίμα ενός μεγάλου ποιητή και να βλέπω τα κρυμμένα μυστικά του, ώστε να μπορώ να τα ερμηνεύσω. Με οδήγησε στη μουσική, καθώς ως νέος δεν είχα τις σπουδές που θα έπρεπε. Πήρα τα πτυχία μαζί του και πανηγύριζε για καθετί που κατάφερνα. Η μουσική μας σχέση έγινε με τα χρόνια πολύ ουσιαστική. Έπαιρνα την παρτιτούρα και ήξερα τι ήθελε σε κάθε σημείο”.
“Όταν με έπαιρνε τηλέφωνο, συχνά μου έκανε φάρσες, αλλάζοντας τη φωνή του. Ειδικά στις γιορτές και στα γενέθλιά μας, αλλάζαμε τις φωνές μας και γελούσαμε. Αυτά μου έλειψαν πολύ φέτος στη γιορτή και στα γενέθλια τα δικά μου και τα δικά του. Ο Θάνος είχε έναν τρόπο να σε κερδίζει και να μιλάς μαζί του πολύ ουσιαστικά. Δεν σε άφηνε να μένεις αμίλητος ή αμέτοχος. Σε πίεζε να μπεις στην κουβέντα ισότιμα. Είμαστε πολύ δεμένοι με τον Θάνο. Κοντά του έμαθα να αποκτώ δύναμη και στις πιο ακραίες καταστάσεις που μπορούσαν να μου παρουσιαστούν. Μου το εμφύσησε. Με μπόλιασε με αυτή τη δύναμη”, σημείωσε ο Κώστας Θωμαΐδης και πρόσθεσε:
“Ο ίδιος ήξερε για την κατάστασή του τα πάντα. Γνώριζε ότι θα φύγει. Με τη δύναμη που τον χαρακτήριζε έζησε 1,5 χρόνο παραπάνω από την πρόγνωση που του είχαν δώσει. Πλέον συλλαμβάνω τον εαυτό μου να μην μπορώ να μιλήσω σε παρελθόντα χρόνο για εκείνον. Λέω ο Θάνος είναι, όχι ήταν. Όπως συμβαίνει με όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες, ο Θάνος είναι εδώ. Η φυσική του παρουσία λείπει. Το έργο του είναι η ίδια του η ψυχή, που την έχει καταθέσει στο κοινό και αυτό την έχει αγκαλιάσει”.
