Του Σάββα Καλεντερίδη
Τις μέρες αυτές είμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης ατιμίας και αθλιότητας που γίνεται εις βάρος των μαθητών που αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν για την κατάπτυστη και προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, με καταλήψεις και διαδηλώσεις.
Καταρχάς να πούμε ότι οι μαθητές προβαίνουν σε καταλήψεις μετά από αποφάσεις που λαμβάνουν με δημοκρατικές διαδικασίες τα Δεκαπενταμελή Συμβούλια, τα οποία έχουν συγκροτηθεί μετά από εκλογές που έγιναν στην κάθε μαθητική κοινότητα. Άρα, οι καταλήψεις και οι κινητοποιήσεις είναι υπόθεση των μαθητών, και από κει και πέρα είναι πιθανό να γίνονται απόπειρες εκμετάλλευσης ή και καπελώματος από διάφορους κομματικούς και πολιτικούς κύκλους.
Όμως το γεγονός αυτό δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να χαρακτηρίζει τις κινητοποιήσεις των μαθητών ως φασιστικές και τους μαθητές ως φασίστες, όπως έγινε κατά κόρον τις τελευταίες μέρες από στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, και από σοβαρή μερίδα δημοσιογράφων και ΜΜΕ που πρόσκεινται στην κυβέρνηση.
Το ενδιαφέρον είναι ότι και η αξιωματική αντιπολίτευση παρακολουθεί αμήχανη την πατριωτική εξέγερση της μαθητιώσας νεολαίας, ενώ το ΚΙΝΑΛ κινείται στη λογική της καταδίκης της, κρατώντας πιο ήπιους τόνους από τους άκρως προσβλητικούς, προβοκατόρικους και διχαστικούς τόνους της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσον αφορά το δικαίωμα των μαθητών να διαδηλώνουν για εθνικά θέματα, που ορισμένοι, ανάμεσα σ’ αυτούς και αριστερίζοντες καθηγητές, κατακρίνουν, να θυμίσω τις φλογερές διαδηλώσεις των μαθητών για την Κύπρο, τη δεκαετία του 1950 και για το Άρθρο 114 του Συντάγματος, την επόμενη δεκαετία. Τι έγινε, τι άλλαξε από τότε, που ήταν πατριωτική πράξη, και σήμερα χαρακτηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση ως ακροδεξιά και φασισμός η έκφραση διαφωνίας για την προδοτική συμφωνία, που να υπενθυμίσουμε την απορρίπτει το 70% της ελληνικής κοινής γνώμης με βάση σχεδόν όλες τις δημοσκοπήσεις, ενώ εκείνοι που την εγκρίνουν δεν ξεπερνούν το 15%; Και εν πάση περιπτώσει, γιατί δεν κάνουν την απλή σκέψη ότι τα παιδιά αυτά είναι τα παιδιά των οικογενειών που είναι αντίθετες στη συμφωνία και το ξεπούλημα της Μακεδονίας, είναι όλοι αυτοί που δεν ρωτήθηκαν από κανέναν αν συμφωνούν μ’ αυτό, είναι όλοι αυτοί που προσπαθούν απεγνωσμένα να δώσουν ένα μήνυμα πατριωτισμού και δημοκρατίας.
Εξίσου τραγικό με τις προσβλητικές εκφράσεις και χαρακτηρισμούς που εκτοξεύονται εναντίον των μαθητών και των κινητοποιήσεών τους είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι που τους κατηγορούν ότι είναι θύματα υποκίνησης από τη Χρυσή Αυγή και ακροδεξιούς κύκλους, διοργανώνουν διάφορα «Συντονιστικά», τα οποία πραγματικά κανείς δεν γνωρίζει ποιος ακριβώς τα ορίζει και ποιος τα καθοδηγεί!
Αυτά τα «Συντονιστικά» είναι που χύνουν ακόμα πιο φαρμακερό δηλητήριο στην εξεγερμένη μαθητιώσα νεολαία, δημιουργώντας ένα επικίνδυνο κλίμα μίσους και διχασμού.
Μάλιστα, αυτά τα «Συντονιστικά» διοργάνωσαν «συλλαλητήριο ενάντια στο φασισμό που έχει διεισδύσει στα σχολεία» στην Αθήνα, όπου είδαμε τις κλασικές κουκούλες, τις πέτρες, τους λοστούς και τις μολότοφ, με τις καταστροφές τραπεζών και καταστημάτων, ενώ στις πορείες και τα συλλαλητήρια των «ακροδεξιών» και των «φασιστών» μαθητών, που έγιναν σε δεκάδες πόλεις στην Ελλάδα, δεν είδαμε ούτε τραμπουκισμούς ούτε προβοκάτσιες ούτε καταστροφές, όπως αυτές της πορείας που διοργάνωσαν τα «Συντονιστικά» με την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Εξαίρεση η πορεία των μαθητών στη Θεσσαλονίκη, στην οποία διείσδυσαν οι «γνωστοί άγνωστοι» τραμπούκοι, με αποτέλεσμα να προκληθούν μικρής έκτασης συμπλοκές με την αστυνομία.
Να επανέλθουμε λοιπόν στην αρχή του άρθρου. Η ηθική στην πολιτική. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλούνται από την έκφραση της βούλησης του ελληνικού λαού για την προδοτική* συμφωνία των Πρεσπών.
Όμως πόσο ανήθικος θα πρέπει να είσαι για να στοχοποιείς και να χαρακτηρίζεις ως φασίστες και χρυσαυγίτες δεκαεξάχρονα παιδιά, για να σπιλώσεις τον αγώνα τους;
Πόσο ανήθικος πρέπει να είσαι για να προσβάλλεις χιλιάδες παιδιά και τις οικογένειές τους, όταν εσύ ο ίδιος ήσουν επί μήνες στο ίδιο «μετερίζι» και στην ίδια πλατεία με τη Χρυσή Αυγή –στην κάτω εσύ, στην πάνω αυτοί– την περίοδο των αγανακτισμένων; Πόσο ανήθικος πρέπει να είσαι για να δημιουργείς διχόνοια και κλίμα μίσους σε μια κοινωνία η οποία έχει ήδη υποφέρει από την ανηθικότητά σου – και αναφέρομαι στις υποσχέσεις που έδωσες για τα μνημόνια που θα έσκιζες, για τη σεισάχθεια, για το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», για τον ΕΝΦΙΑ που θα καταργούσες, για τα ΜΑΤ που θα καταργούσες και τώρα σε προστατεύουν μέρα-νύχτα από την οργή του κόσμου, τα ΜΑΤ που έπνιξαν στα δακρυγόνα, που επίσης θα καταργούσες, τους διαδηλωτές στο Πισοδέρι, όταν ξεπουλούσες τη Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη, όταν ήθελαν να σου εκφράσουν την αντίθεσή τους στη συμφωνία;
Και για να μην αφήσουμε τη Νέα Δημοκρατία παραπονεμένη, είναι επίσης ανήθικο να μην ξεκαθαρίζεις τη θέση σου για τις κινητοποιήσεις των μαθητών, όπως επίσης είναι ανήθικο να μην επιδιώκεις την κατάργηση της συμφωνίας με κάθε τρόπο και δυνατότητα σου δίνουν το Σύνταγμα και οι νόμοι, και δηλώνεις ότι δεν πρόκειται να κυρώσεις εσύ ποτέ τη συμφωνία περιμένοντας ότι θα την περάσει ο άλλος, λόγω ιδεολογίας αλλά και λόγω των υποσχέσεων που έδωσε σε Ουάσινγκτον και Βερολίνο.
Μήπως η Νέα Δημοκρατία φοβάται ότι το κίνημα των μαθητών θα ανατρέψει τα δεδομένα και γι’ αυτό δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση για το θέμα;
Αισθάνομαι την ανάγκη να κλείσω το σημερινό μου άρθρο όπως ξεκίνησα, επαναλαμβάνοντας ότι όσο απουσιάζει η ηθική από την πολιτική, η Ελλάδα θα συνεχίζει να καταστρέφεται και δεν πρόκειται να χαράξει ποτέ στον ορίζοντα το φως της ελπίδας.
*Ο Χαρίλαος Φλωράκης, σύμφωνα με τον καθηγητή Θάνο Βερέμη, που δεν τον λες και δεξιό ούτε φασίστα, του ομολόγησε ότι «οι έξω μας πίεζαν να αναγνωρίσουμε μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα. Δεν μπορούσαμε να το κάνουμε κι εγώ αντιδρούσα, γιατί ήταν προδοσία. Και το πλήρωσα ακριβά αυτό». Άρα, την χαρακτηρίζω προδοτική δανειζόμενος τον όρο από τον Χαρίλαο Φλωράκη.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα δημοκρατία και στο Pontos-news
Πηγή: infognomonpolitics
