Με τρεις κι εξήντα. Με το φόβο της πείνας, χωρίς να ξέρουν αν αύριο θα έχουν τα βασικά αγαθά, αν θα μπορούν να ταϊσουν τα παιδιά τους.
Έτσι φτάνουν τα Χριστούγεννα και για τους εργαζόµενους του κόµµατος της Νέας ∆ηµοκρατίας και τις οικογένειές τους, που µήνες τώρα νιώθουν στο πετσί τους την «ανάπτυξη», που διαλαλούσαν οι επιφανείς του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης...
Οµως, στην Ελλάδα των ΔΕΞΙΩΝ και ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, η µοίρα όλων των εργαζόµενων είναι κοινή κι αλληλένδετη. Χθες εγώ, σήµερα αυτός, αύριο εσύ. ∆εν υπάρχει «σίγουρη» θέση. ∆εν υπάρχει το «τι ανάγκη έχουν αυτοί». Στην Ελλάδα των Σαµαροβενιζέλων, και των Τσιπροκαμμένων είσαι απλά αυτός στον οποίο θα πατήσουν -θέλοντας ή µη- αυτοί που θα επιβιώσουν. Το πότε θα γίνει, είναι απλώς ζήτηµα χρόνου.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΠΟΥ ΕΡΓΆΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΊΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΑΡΑΜΈΝΟΥΝ ΑΠΛΉΡΩΤΑ.[ΓΙΑ ΕΞΗ ΜΗΝΕΣ]
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΝΟΙΆΖΕΤΑΙ ΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΏΣΕΙΣ,ΑΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΆΕΙ Η ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΤΟΥΣ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΓΕΣΙΑ;;;
ΟΙ ΑΥΛΟΚΟΛΑΚΕΣ ΤΑΚΤΟΠΟΙΟΎΝ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ;;;
ΜΙΑ ΗΓΕΣΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΗΣ,ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ;;;;;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
