Του Βασίλη Μπουζιώτη
Είχε μόλις τελειώσει η παράσταση του «Νύφη Κουράγιο» στην «Αθηναΐδα» της. Οι συνεργάτες της τής έκαναν έκπληξη φέρνοντάς της μια τούρτα στη σκηνή.
Φορούσε ένα κατακόκκινο φόρεμα, γελούσε σαν παιδί, έσβησε τα κεράκια της με το κοινό να της τραγουδά «να ζήσεις Ζωίτσα»...
Λίγο μετά καθόμασταν σε ένα μικρό ρεστοράν στην «Αθηναΐδα», κάναμε τη συνέντευξή μας, φάγαμε, ήπιαμε κρασιά και έσβησε κι άλλα κεράκια σε πιο πριβέ ατμόσφαιρα.
Την ήξερα τριάντα ολόκληρα χρόνια τη Ζωή και τώρα, που έφτασε η είδηση στην Πύλο, όπου πήγα για λίγες μέρες, περνούν όλα μπροστά από τα μάτια μου.
Τα ξενύχτια στο σπίτι της Αλίκης (σ.σ.: Βουγιουκλάκη), τις πρόβες με τον Μίνωα (σ.σ.: Βολανάκη) για το «Τρελή από έρωτα», τις εξόδους μας, τις συμβουλές που μου έδινε, τις συνεντεύξεις μας, που πάντα κρατούσαν για ώρες, τις ερμηνείες της, το πάθος της για τη ζωή, τη λατρεία της στα παιδιά της, την εγγονή της, το πάθος της για τον Αλέξανδρό της, που ήταν βράχος πάντα δίπλα της.
Μα, μετά από τόσα χρόνια, να κατηφορίζετε χέρι-χέρι τον δρόμο, της έλεγα σε ένα ραντεβού που την έφερνε εκείνος. Ναι, αγαπούλα μου γλυκιά, μου απαντούσε... Χέρι-χέρι για πάντα.
Πατήστε πάνω στη φωτογραφία και διαβάστε αναλυτικά το δημοσίευμα της Realnews
